ضمن عرض تسلیت به مناسبت فرارسیدن هشتم شوال، سالروز تخریب حرم ملکوتی ائمه مظلوم بقیع به دست فرقه ضاله وهابیت، نظر بازدید کنندگان محترم از پایگاه اطلاع رسانی آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها را به گوشه هایی از اعتقادات و مسلک این گروهک منحرف جلب نموده و از خداوند متعال تعجیل در ظهور حضرت ولی عصر علیه السلام و نابودی ظلم را خواستاریم.
مسلک وهابیت، منسوب به محمد بن عبدالوهاب نجدى است. او در سال ۱۱۱۵ ق در شهر «عیینه» چشم به جهان گشود. او از همان دوران جوانى، اعمال مذهبى مردم «به خدا» را زشت می دانست و توسل مردم به پیامبر صلى الله علیه وآله را ناپسند می شمرد. محمد بن عبدالوهاب، بعد از مرگ پدر، افکار و عقاید خود را که قبلًا از سوى ابن تیمیه و شاگردش ابن قیم پىریزى شده بود، اظهار نمود و به تبلیغ و ترویج و رسمیت دادن آنها همت گماشت.
* اعتقادات وهابیت :
وهابیان معتقدند که هیچ انسانى، نه موحد است و نه مسلمان؛ مگر این که امورى را ترک کند. این امور عبارتند از:
۱٫ به وسیله هیچ یک از رسولان و اولیا، به خداوند توسل نجوید و در صورت توسل، مشرک می باشد.
۲٫ زائران به قصد زیارت، به آرامگاه رسول خدا نزدیک نشوند و بر قبر آن حضرت دست نگذارند و در آن جا دعا نخوانند و نماز نگذارند و ساختمان و مسجد بر روى قبر نسازند.
۳٫ از پیامبر صلى الله علیه وآله طلب شفاعت نکنند.
۴٫ زیارت قبور و ساختن گنبد و بارگاه براى آنان، شرک است.
۵٫ وهابیان بر این باورند که مسلمانان، در طى روزگار، از آیین اسلام منحرف شدهاند.
۶٫ هر گونه مراسم تشییع جنازه و سوگوارى حرام است.
* تقابل نظرات وهابیت با قرآن :
این منطق خشک و بىپایه، در تقابل با منطق وحى قرار دارد؛ زیرا قرآن در موارد یاد شده، نظراتى صریح و مخالف وهابیان دارد. در قرآن آمده است:
۱٫ «قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فى القُربى» (شورى، آیه ۲۳) یکى از مصادیق ابراز علاقه به خاندان رسالت و اهل بیت و ذى القرى، قبرهاى آنان و تعمیر آنهاست و این راه و رسم، در میان ملتهاى مختلف جهان وجود دارد و یک نوع سنّت عرفى به حساب می آید.
۲٫ «… فقالوا ابنوا علیهم بنیانا … قال الذین غلبوا على امرهم لنتخذّن علیهم مسجدا». (کهف، آیه ۲۱) هنگامى که واقعه اصحاب کهف بر مردم آن زمان روشن شد و مردم به دهانه غار آمدند، درباره مدفن آنان، دو نظر ابراز داشتند که آیه متذکر آن می شود و انتقاد یا لحن اعتراضى نسبت به نظر آنها ندارد. با توجه به این آیه، هرگز نمی توان تعمیر قبور اولیاى الهى و صالحان را عملى حرام و یا حتى مکروه قلمداد کرد؛ بلکه این آیه، به نوعى تشویق می کند که براى بزرگداشت اولیا و صالحان و حفظ قبرهاى آنان، باید کوشا بود.
۳٫ «و استغفر لذنبک و للمؤمنین». (محمد، آیه ۱۹)
۴٫ «وصلّ علیهم ان صلاتک سکن لهم». (توبه، آیه ۱۰۳)
آیات فوق نیز بیانگر این است که طلب آمرزش پیامبر در حق افراد، کاملًا مؤثر و مفید می باشد و موضوع شفاعت پیامبر صلى الله علیه وآله و دعاى آن حضرت، نه تنها در آیات صریح، بلکه در احادیث عامه و خاصه و سیره صحابه نیز مشهود است.
* اندیشههاى سیاسى و اجتماعى وهابیان:
وهابیان قائل به جنگ با دیگر فرقهها و مذاهب اسلامى هستند و مدعىاند که یا باید به آیین وهابیت درآیند و یا جزیه دهند. آنان مخالفان خود را متهم به کفر و شرک می کنند و اموال، نفوس و ناموس دیگران را حلال می دانند و آیات مربوط به شرک و کفر را بر مسلمانان مخالف خود منطبق می کنند که این، بزرگترین ضربه به پیکر جامعه اسلامى و مسلمانان است. با این تفکر بسته و خشک وهابیت بود که وقتى سعودىها (در سال ۱۳۴۴ ق.) بر مکه و مدینه و اطراف آن تسلّط یافتند، مشاهد متبرک بقیع و آثار خاندان رسالت و صحابه پیامبر را شکستند و از بین بردند.
بنابراین، وهابیت هم در نحوه پیدایش و انعقاد تفکّر، مغضوب عالمان فرقههاى مختلف مسلمین بودهاند و هم در نگرش نسبت به مسائل دینى مورد مخالفت آنها قرار گرفتهاند و اولین کتابى که در رد وهابیت نگاشته شده، کتاب «الصواعق الالهیه فى الرد على الوهابیه» بود که به وسیله برادر محمد بن الوهاب (سلیمان بن عبدالوهاب) نوشته شده است.
* گسترش وهابیت :
در ارتباط با گسترش این فرقه، می توان به این عوامل اشاره کرد:
۱٫ تشدید فعالیت هاى تبلیغاتى و فرهنگى وهابیان در داخل ایران و حوزه هاى مسلمان نشین خارجى (نظیر حوزه قفقاز، بالکان و سایر کشورهاى مجاور ایران) که آمادگى تأثیرپذیرى از انقلاب اسلامى ایران را دارند، مشاهده می شود. وهابیت به عنوان جریانى انحرافى در جهان اسلام و وابسته به استعمارگران، وظیفه جلوگیرى از تداوم و گسترش اسلام اصیل را بر عهده داشته، ازاینرو، تخریب و ایجاد تزلزل در مبانى فکرى و اعتقادى شیعیان، به عنوان محور اصلى این جریان را دنبال می کند. از این رو در سالهاى اخیر در جهت همسویى با تهاجم فرهنگى و نظامى آمریکا علیه کشورهاى اسلامى و به خصوص ایران، فعالیتهاى تبلیغى خود را در ایران توسعه بخشیده است.
۲٫ وهابیت به دلیل افکار اعتقادى خاصى که در باب شفاعت، توسل، شرک و مانند آن دارد، در تعارض کامل با مذهب شیعه است؛ هر چند که اکثریت فرقههاى اهل سنت با تفکرات این گروه مخالفند از این رو، گروه یاد شده همواره در تلاش است تا با تبلیغات سازمان یافته (اعم از کتاب، مقاله، سخنرانى و مانند آن)، با شیعه مقابله کند.
۳٫ خطر بزرگتر این گروه، روشهاى دور از منطق اسلامى است که در مسائل سیاسى و حکومتى در پیش گرفته است. ظهور گروه طالبان و القاعده، نمونهاى از این فعالیتهاست که سبب بهانه جویى غربىها شد تا مسلمانان را به تروریسم و خشونت و مخالفت با تمدن متهم کنند؛ تا جایى که دست قدرتهاى استعمارى غرب به خصوص آمریکا را در منطقه باز گذاشته، زمینه دخالتهاى نظامى و سیاسى آنان در کشورهاى اسلامى را فراهم ساخته است که افغانستان و عراق دو نمونه بارز این دخالتها به شمار می آیند.
