ولایت مداری نیز همچون دیگر مباحث اعتقادی از مباحث مهمی است که زنان نیز در طول تاریخ همپای مردان در آن نقش آفرین بوده‌اند که به طور نمونه می‌توان به شخصیت ولایت مدارحضرت معصومه (س) اشاره نمود که به تاسی از جده گرامیشان حضرت فاطمه(سلام الله علیها) و حضرت زینب(س) در دفاع از ولایت با هجرتی آگاهانه و از روی بصیرت توانستند در این زمینه نقش آفرینی کرده وبه عنوان الگویی شایسته برای زنان شیعه مطرح گردند. برجستگی‌ها و ویژگی‌های حضرت معصومه(س) دو محور است که آن همسنگری با ولایت و ولایت مداری ایشان به معنای واقعی بوده است. در زمان خلافت هارون و مأمون، که ترجمه آثار علمی بیگانگان به اوج خود رسید؛ و مأمون می‌خواست دکانی در برابر مکتب علمی اهل بیت(علیه السلام) که در میدان علم و دانش در اوج شهرت بودند ـ باز کند و بدین وسیله، مشتریان آن مکتب را کم کند و از فروغ آن بکاهد. امام رضا(علیه السلام) در این شرایط، انقلاب فکری عمیقی ایجاد کرد و جامعه را از سقوط در گرداب خطرناک انحراف و التقاط رهایی بخشید. همچنین پرده از روی احادیث جعلی ـ که به منظور لکه دار نمودن شخصیت ائمه(علیه السلام) در جامعه رواج یافته بود برداشت و فضایل و مناقب اهل بیت(علیه السلام) را آشکار کرد.
حضرت معصومه(س) نیز امام رضا(علیه السلام) را همراهی می‌نمود و با برقراری جلسات علمی که سلسله سند و محتوای احادیث آن حضرت گویای چنین مجالسی است، از حریم امامت و ولایت دفاع می‌کرد. حضرت رضا(علیه السلام) به دعوت مأمون عباسی، از مدینه عازم خراسان شد. یک سال از هجرت امام رضا(علیه السلام) می‌گذشت. حضرت معصومه(س) در فراق برادر، بی تاب بود. امام رضا(علیه السلام) نامه‌ای به خواهر خویش نوشت و از او خواست نزد او بیاید. از این رو، آن بزرگوار آماده سفر گردید. زمان آن رسیده بود که فاطمه معصومه(س) فریاد غربت و حقانیت علی بن موسی الرضا(علیه السلام) را در فضایی بین سرزمین حجاز تا طوس طنین انداز کند و خود را برای جان سپاری در راه دفاع از ولایت آماده نماید. آن حضرت مشتاقانه رنج سفر را به جان خرید و قدم در این راه طولانی نهاد. در این سفر، بیش از هزار علوی در التزام آن بانوی بزرگ اسلامی بودند. حضرت معصومه(س) عالمانه به حمایت از ولایت پرداخت و حیات و زندگی خود و دفاع از ولایت را در این دید که در کنار امامت و ولایت قرار گیرد؛ بنابراین از مدینه به قصد مرو حرکت کرد و در مسیر حرکت توطئه دشمنان را برملا کرد. این بانوی بزرگوار با بصیرت توانست امام زمان خود را بشناسد و به منظور حمایت از ولایت هجرت و جان خود را نثار کرد. حضرت معصومه(س) با این حرکت فقط از امام رضا(علیه السلام) دفاع نکرد بلکه از مقام ولایت که تجلی بخش نماد خدا پرستی و دین است دفاع کردند و درس ولایت مداری را به ما آموزش دادند.
قابل ذکر است تاریخ اسلام بانوان محدّثه متعددی را در صفحات خویش جای داده است که این محدّثات در عصر رسالت به ۴۵ نفر و در عصر امیرمؤمنان علی علیه السلام به سیزده نفر و همچنین راویان زن از فاطمه زهرا علیهاالسلام به هفت نفر، از امام حسن علیه السلام به چهار نفر، راویان زن از امام حسین به سه نفر، از امام سجاد علیه السلام به سه نفر، امام باقر علیه السلام چهار نفر، امام صادق علیهالسلام ۳۳ نفر، امام کاظم علیه السلام به پنج نفر، امام رضا علیه السلام به هشت نفر، و از امام جواد علیه السلام به پنج نفر و از امام هادی علیه السلام به سه نفر، و از امام حسن عسکری علیهالسلام به یک نفر می‌رسند. در بین این محدّثه‌ها نام فاطمه معصومه سلام‌الله علیها در بین راویان پدرش امام هفتم علیه السلام و برادرش حضرت رضا علیه السلام می‌درخشد. که به نمونه از روایات آن بانو اشاره می‌شود.
الف ـ حدیث منزلت
حضرت فاطمه معصومه از فاطمه دختر امام صادق علیه السلام از فاطمه دختر امام باقر علیه السلام، از فاطمه دختر امام سجاد علیه السلام، از فاطمه و سکینه دختران امام حسین علیه السلام از امکلثوم دختر حضرت فاطمه از ایشان نقل می‌کند که فرمود: «انسیتم قول رسول الله یوم غدیر خمٍّ: من کنتُ مولاهُ فعلی مولاه و قوله: انت منّی بمنزله هارون من موسی؛ آیا سخن رسول در روز غدیر را فراموش کردید که فرمود: هر کس من مولای اویم علی مولای اوست (و آیا فراموش کردید که) جایگاه تو (علی) نسبت به من مانند (جایگاه) هارون (در برابر) موسی است.»
ب ـ حب اهل بیت علیهم السلام
حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام با سند فوق تا می‌رسد به زینب دختر علی و او از مادرش فاطمه زهرا علیهماالسلام نقل نموده که فرمود: «الا من مات علی حبّ آل محمدّ مات شهیداً؛ همانا هر کس با محبت آل محمد(صلی الله علیه و آله) بمیرد؛ شهید مرده است.»
ج ـ پاکیزگی امام حسین علیه السلام
فاطمه معصومه علیهاالسلام با سندش تا می‌رسد به صفیّه عمّه پیامبر اکرم نقل نموده که وقتی امام حسین متولد شد من پرستارش بودم. پیامبر اکرم فرمود: عمه جان فرزندم را نزد من آور. «فقلت: یا رسول الله انالم ننظفه لله فقال: یا عمه انت تنظفه؟ ان الله تبارک و تعالی قد نظفه مطهّره؛ عرض کردم، ای رسول خدا! من او را پاکیزه نکرده‌ام (و نشسته‌ام) فرمود: عمه! تو می‌خواهی او را پاک کنی؟ خداوند او را پاکیزه و مطهر کرده است.»
