دل در کنار حرمش عطر و بوی مدینه استشمام می کند و گویی در مکه بین صـفا و مروه به دیدار یار رفته است. بوی بهشت دل و جان هر زائری را شاداب و با نشاط می کند. در حرمش همیشه بهار است؛ بهار قرآن و دعا، بهار ذکر و صـلوات، بهار یادآور شبهای قدر، بهار گلدسته های نیایش و نیاز و سیراب نمودن جانهای تشـنه، هر مسافر خسـته ای بعد از زیارت با خسـتگی بیگانه می شود. هر رهگذری با قدم نهادن در این حرم دیگر غریبه نیست؛ همه او را می شناسند، او آشنای دلهاست . اگر حرمش و گنبد و گلدسته های آن چشم را نوازش می دهد، محبت و عشقش، نام و یادش، جانها و دلها را آرامش می بخشد. چرا که این حرم، حرم اهل بیت، مدفن یادگار رسول، نور چشم موسی بن جعفر علیهما السلام، آینه تمام نمای عفاف و پاکی، فاطمه ثانی است. او که خود دانش آموخته مکتب علوی و سرّی از اسرار خانـدان نبوی بود که قبل از ولادت، صادق آل محمّد علیهم السـلام آمدنش را نوید داد. دختری از تبار زهرا علیها السلام و چون او حامی ولایت و امامت و چونان زینب، قافله سالاری شایسـته. اگر فریاد زینب بنی امیه را رسوا کرد، فریاد فاطمه معصومه بنی عباس را؛ حرکت سیاسی الهی حضرت از مدینه به سوی مرو و خراسان، حرکتی بود علیه طاغوت دوران، هر چند به زیارت برادر و امام زمانش نائل نشد ولی ابلاغ پیام کرد. او با حرکت از مدینه به همراه عده ای از خاندان پیامبر و ارادتمندان اهل بیت علیهم السلام ثابت کرد که درهمه اعصار قدرتهای مادی وطاغوتی دربرابر پرورش یافتگان اسلام ناب کوچکند. چنانکه زینب سـلام الله علیها بر یزید خروش آورد و فرمود : انّی استصغرک: « من به تو به دیده حقارت می نگرم» این حرکت الهی – سیاسی، گر چه ناتمام ماند و بالاخره دختر آفتاب در این سفر پر برکت خویش به دیـدار حق شـتافت و بـا مرگ شهادت گونه اش همه را سوگوار ساخت . اما دیری نپایید که همه شـاهد ثمرات ارزشمند این سفر مبارک شدند. آنگاه که از این کوثر بی کران عترت، چشمه های جوشان علوم و معارف جوشیدن گرفت و قم این حریم مقدس فـاطمی، مرکز نشر معارف حیاتبخش اسلامی و محور قیامها و خیزش های دینی بر علیه ستم پیشگان روزگار شد. و سرانجام در قرن حاضر قم، این حرم اهل بیت بود که خاستگاه قیامی الهی به رهبری بزرگ تربیت یافته مکتب ولایت، حضرت امام خمینی رحمه الله بر علیه ستمگران زمان گردیدکه ثمره آن انقلاب عظیم، نظام مقدسی شد که نقطه امید مستضعفان وملجـأ وپناهگاه مظلومان عالم شد. این همه می طلبد که مقام والای این بانوی بزرگ به همگان بویژه نسل جوان معرفی شود.
فاطمه معصومه علیها السلام کیست ؟
نام شریف آن بزرگوار، فاطمه و القاب ایشان « معصومه » ، «کریمه اهلبیت» ، و کنیه ایشان « فاطمه کبری » است . پدرش حضرت موسی بن جعفر علیه السلام و مادرش نجمه خاتون مادر حضرت رضا علیه السلام است .
از ولادت تا هجرت :
آن حضرت در روز اوّل ذی القعده سال ۱۷۳هـ . ق در مدینه منوّره دنیا را با قدوم خویش مزین نمود و در سنّ ۲۸ سالگی، در روز دهم ربیع الثّانی سال ۲۰۱هـ . ق در شهر قم رحلت کرد.
سفر مقدّس به شهر مقدّس
در سال ۲۰۱هـ .ق، یک سال پس از سفر تبعیدگونه حضرت رضا علیه السلام به شهر «مرو»، حضرت فاطمه معصومه علیها السلام همراه با عدّه ای از برادران خود، برای دیدار برادر و تجدید عهد با امام زمان خویش راهی دیار غربت شد. در طول راه به شهر ساوه رسیدند، ولی در آنجا عده ای از مخالفین اهل بیت با مأموران حکومتی همراهی نموده و با همراهان حضرت به نبرد و جنگ پرداختند که عدّه ای از همراهان حضرت در این حادثه غم انگیز به شهادت رسیدند. حضرت در حالی که از غم و حزن بسیار
مریضه شده بود، با احساس نا امنی در آن منطقه، به همراهان خویش فرمود: « مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که فرمود: «شهر قم مرکز شیعیان ما است». سپس حضرت به طرف قم حرکت نمود.
بزرگان قم وقتی از این خبر مسرّت بخش مطّلع شدند، به استقبال آن حضرت شتافته و در حالی که «موسی بن الخزرج» بزرگ خانـدان «اشـعری» زمام شتر آن مکرَّمه را به دوش می کشید، ایشان در میان شور و احساسات مردم قم وارد آن شـهر مقدّس شد و در منزل شخصی موسی بن الخزرج نزول اجلال فرمود. آن بزرگوار هفده روز در شهر ولایت و امامت به سر برد و در این مدّت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود و واپسین روزهای عمر پر برکت خویش را با خضوع و خشوع در برابر ذات پاک الهی به پایان رساند . آری آن حضرت که می رفت زینب وار بـا سفر پربرکتش سند گویایی بر حقانیت امامت رهبران راستین و افشاگر چهره نفاق و تزویر مأمونی باشد و همانند قهرمان کربلا پیام آور خون سرخ برادری باشد که این بار مزوّرانه به قتلگاه بنی عباس برده می شد، ناگاه تقدیر الهی بر این شد که مرقد آن بزرگ حامی خط ولایت و امامت برای همیشه تاریخ، فریادگر مبارزه با ظلم و بی عدالتی ستم پیشگان دوران و الهام بخش پیروان راستین تشیّع علوی در طول قرون و اعصار باشد.
