فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ؛ پس چون كار او را به پايان رسانيدم و از روح خود دراو دميدم بايد كه برايش بسجده افتيد (حجر ٢٩)
از آيهء شريفه اين بدست مي آيد كه انسان داراي جايگاهي عظيم است كه بايد ملائك الهي در مقابل او بسجده بيافتندند و اگر چنين نكند از آن مقام بيرون آمده وهمانند ابليس او رانده شوند.
همانا انسان به جايگاهي مي رسد كه اشرف مخلوقات عالم جناب ختمي مأب بخاطر عملي كه مادر هستي حضرت فاطمهء زهرا(س) انجام ميدهند، ميفرمايند:فداها ابوها…
پيغمبر خدا وقتي به عصارهء هستي ميفرمايند پدرت بفدايت يعني فاطمه جان تو داراي مقام و منزلتي هستي كه والاترین مخلوقات خدا فداي تو ميشود باقی مخلوقات که جای خود!
البته روي اين سخن رسول خدا به يكي ازچهارده نور پاك عالمين است كه اين چهارده خورشيد عالم،كامل ترين انسانهاي ماسوي الله هستند. انسانهاي كه الي يوم القيامه هادي جامعهء بشري بسوي خداوند سبحان ميباشند، عابداني كه با وجودشان هدف والاي الهي كه بندگي خداوند متعال است،به انسانها آموختند.
این حکایت در تمام عالم پس از حضرت زهرا در مورد یک بانو اتفاق افتاد. این نوری از ذوات مقدس معصومین علیهماالسلام خطاب به دختر خود بگوید: فداها ابوها… و آن وجود مقدس کسی نیست جز حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها. آن بانو که در طفولیت وقتی جماعتی به نمایندگی از علما و بزرگان تشیع برای پرسیدن سوالات خود عزم مدینه میکنند تا از حضرت امام کاظم پاسخ بگیرند. لکن چون امام حضور نداشتند حضرت فاطمه بنت موسی با آن که سن کمی داشتند پاسخ تک تک سوالات آنان را نوشتند تا دست خالی باز نگردند! ظاهرا آن جماعت در مسیر بازگشت با حضرت روبه رو میشوند و جریان پرسش ها و پاسخ ها را بازگو میکنند. وقتی امام برگه پاسخ ها را مشاهده میفرمایند بالبخندی پر از رضایت آن جمله خاص را بر زبان جاری میکنند: فداها ابوها…
شک نداریم که امام معصوم از سر ذوق زدگی یا تعارف جمله ای بر زبان نمی آورند. به یقین چنین جمله ای گویای مقام و منزلت بسیار خاص و ویژه حضرت معصومه است. جمله ای که در عالم فقط مختص دو بانو بوده است يكي به لسان مبارك رسول اكرم(س) خطاب به ام الائمه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و ديگري خطاب موسي بن جعفر (ع) به كريمه اهلبيت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها و البته در تبیین شان و منزلت حضرت
حسن زاده
