استاد حوزه علیمه خواهران گفت: تغافل موجب حسن معاشرت با مردم می شود و انسان برای اینکه بتواند در یک جامعه به خوبی زندگی کند برای خوب زندگی کردن و دوری از کینه ورزی به این صفت نیازمند است.
به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه علیهاالسلام، خانم زنجانی، در آستان حضرت معصومه(س) با بیان اینکه تغافل یکی از ویژگی ها و صفت های پسندیده است که امام سجاد(ع) در دعای مکارم الاخلاق و صحیفه سجادیه به آن اشاره می کنند، گفت: یکی از صفات پسندیده برای انسان مؤمن تغافل است زیرا تغافل زمینه صلح و آشتی را در جامعه اسلامی افزایش می دهد.
وی افزود: تغافل موجب حسن معاشرت با مردم می شود و انسان برای اینکه بتواند در یک جامعه به خوبی زندگی کند برای خوب زندگی کردن و دوری از کینه ورزی به این صفت نیازمند است.
استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: حضرت رسول(ص) در این زمینه روایتی دارند که در این روایت می فرمایند « نیمی از رفتار مؤمن مبتنی بر تغافل است».
زنجانی با تأکید بر اینکه از جمله مواردی که شخص مؤمن باید تغافل کند در زمینه برخی از اعمال خلاف شرع رفیق مؤمن و متشرع خویش است، افزود: رفیق مصلحت اندیش با تغافل می تواند روابط دوستانه برادر دینی خود را حفظ کرده و مانع هجران و جدایی وی شود تا به این وسیله زمینه هدایت آن فرد از بین نرود.
وی با اشاره به اینکه اما اگر انسان نسبت به خطای برادر مؤمن خود تغافل نکرده و از وظیفه دینی خود که همان تغافل است خودداری کند و بخواهد به صورت مداوم به جای تغافل لغزش اخلاقی رفیق خود را به رخ او بکشد، سرانجام با اینکار موجب قهر، جدایی و کینه او می شود، گفت: با این عمل ناروا زمینه اشتباهی بزرگتر فراهم می شود؛ بنابراین تغافل نه تنها زمینه هدایت افراد را فراهم کرده بلکه موجب جلوگیری از بروز گناه در دیگران نیز می شود.
استاد حوزه علمیه قم با بیان اینکه امام صادق(ع) در این زمینه روایتی دارند و می فرمایند که «دو مسلمان با هجران و دلتنگی از هم جدا می شوند جز آن که یکی از آن دو استحقاق دارد که هم مورد تبری و بیزاری واقع شود و هم مورد لعنت و چه بسا که هر دو شایسته تبری و لعن هستند»، یادآور شد: وقتی صحابه امام صادق(ع) این کلام ایشان را شنیدند از ایشان پرسیدند که ظالم به علت ظلمش استحقاق تبری و لعن دارد ولی مظلوم به چه علت مستحق لعن است که امام صادق(ع) در پاسخ به این سوال فرمودند « برای آن که مظلوم برادر خود را به آشتی و تجدید پیمان و دوستی نخوانده و از گفته های او تغافل نکرده است».
