پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه علیهاالسلام؛ خدای تعالی مخلوقات مختلفی را آفرید لکن برخی از این موجودات، عظمت خاصی نسبت به موجودات دیگر دارند و پیش خدا ارزشمند تر و دوست‌داشتنی‌تر هستند. ازجمله این موجودات موجودی است از جنس زمان! به نام رمضان…
انسان نسبت به همه موجودات وظایفی دارد و به تعبیری دیگر هر موجودی به نوعی حقی بر انسان دارد ولی با توجه به اینکه بعضی از موجودات، ویژه آفریده‌شده‌اند حقوق آن‌ها هم از اهمیت خاصی برخوردار است، به‌اصطلاح همه موجودات برای انسان حریمی دارند، ولی خداوند برای بعضی‌ها حریمی خاص و ویژه قائل شده است، ازجمله برای رمضان کریم. درنتیجه در این ماه بر عهده انسان واجبات و محرماتی و مستحبات و مکروهات فراوانی وضع شد و انسان هم باید در ارتباط با این حقیقت، متفاوت برخورد کند لذا به ما دستور داده شده است «لَا يَكُونَنَّ‏ شَهْرُ رَمَضَانَ‏ عِنْدَكُمْ‏ كَغَيْرِهِ‏ مِنَ الشُّهُورِ فَإِنَّ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ حُرْمَةً وَ فَضْلًا عَلَى سَائِرِ الشُّهُورِ وَ لَا يَكُونَنَّ شَهْرُ رَمَضَانَ يَوْمُ صَوْمِكُمْ كَيَوْمِ فِطْرِكُمْ‏. » نکند مراقب این زمان ویژه نباشید و نکند روز روزه‌داری‌تان مثل غیر ماه و روز بی روزگی‌تان باشد، این ماه نزد خداوند فضل و حرمتی ویژه دارد!
لذا دو ماه رجب و شعبان با آن عظمت، مقدمه‌ای برای رسیدن به این میهمانی خاص خدا هستند و به ما بندگان سفارش شده است در آن دو ماه روزه بگیریم و استغفار کنیم و… تا زمینه برای درک این زمان شریف و عزیز و انس با آن فراهم شود.
در گونه‌ای از روایات ما به خصوص و صریح کلمه حرمت و کلمه حدود در مورد ماه رمضان به‌کاربرده شده است که این ماه حریم خصوصی دارد و حدودی ویژه، درحالی‌که این اصطلاح در مورد موجودات مقدسی مثل خود پیغمبر و امامان معصوم و قرآن شریف نیز به چشم می‌خورد؛ پیغمبر خدا فرمودند: «من صام رمضان و عرف حدوده و تحفّظ ممّا کان ینبغی له ان یتحفّظ کفّر ماقبله » اگر کسی در ماه رمضان روزه بگیرد و مراقبت و تحفظ بر حدود این ماه کند گناهانش نابود می‌شوند.
و در روایت دیگر هم که ذکر شد فرمودند: برای این ماه حرمت و فضلی (شأنی) پیش خداست.
حال که این زمان خصوصیت ویژه دارد و انسان در مقابل این حریم ویژه مسئول است و بر عهده‌اش دستورات و فرامین بعضاً سنگینی آمده، در ازای انجام این دستورات از جانب خداوند متعال اجر و پاداش‌های باورنکردنی هم داده می‌شود. می‌بینیم که در روایات آمده است «خداوند ملکهای موکلی بر روزه‌داران دارد که آن‌ها را نوازش می‌کنند و برایشان پیش خدا استغفار می‌کنند که عددشان را فقط خود خدا می‌داند » یا می‌فرماید «سفره‌ای روز قیامت پهن می‌شود و نعمت‌هایی روی آن قرا می‌گیرد که چشمی ندید و گوشی نشنید و به قلب کسی خطور نکرد، بر این سفره کسی نمی‌نشیند الا روزه‌داران » و در بیان نورانی دیگری از پیغمبر خدا آمده است «شیطان از روزه‌دار آن‌قدری دور می‌شود که مشرق از مغرب دور است » همچنین در بیان زیبای دیگری از رسول اکرم ذکر شده که «بوی دهان روزه‌دار از بوی مشک هم نزد خدا برتر است …»
و این‌ها گوشه‌ای از ثواب‌های ذکرشده برای رفیق شدن با ماه رمضان است!
نتیجه اینکه اولاً آن مخلوقِ زمانی، نزد خدا حریم و شأن ویژه‌ای دارد آنهم چه شأن و منزلتی! و مراقبت از حریمش نیز توسط مخلوق دیگری بنام انسان جزایی ویژه دارد، آنهم چه جزایی! به عبارتی زیباتر خدا اراده کرده ماه رمضان را برای اوج معنوی انسان بیافریند و انسان هم با انجام اعمال این ماه خدا می‌شود انسان ماه رمضانی و انسان معنوی الهی.