به گزارش پایگاه خبری حرم حضرت معصومه سلامالله علیها، آیتالله سید محمد سعیدی ظهر امروز در دیدار جمعی از فرماندهان بخشهای تخصصی بسیج وزارت جهاد کشاورزی و فرماندهان لشکر خاتمالانبیاء تهران با اشاره به اینکه روحیه و تفکر بسیجی بر مجموعههای مختلفی از نظام اسلامی حاکم است، اضافه کرد: تفکر بسیجی همان تفکر اسلام ناب محمدی است که توسط پیامبر اسلام(ص) در آغاز بعثت ایشان بر جامعه جاهلی و مشرک آن روز حاکم شد و تا به امروز نیز این شجره طیبه درحال ثمردهی است.
وی اضافه کرد: اکنون هم به برکت انقلاب اسلامی، خون شهدا، تلاشهای امام خمینی(ره) و امام خامنهای، خشت پیامبر اسلام(ص) یا همان تفکر بسیجی روز به روز درحال گسترش و محکمتر شدن در این دنیای پر آشوب است.
تولیت حرم کریمه اهلبیت(س) خاطرنشان کرد: پیامبر اسلام(ص) در ابتدای بعثت خود گفتند که بگویید «لا إله إلّا اللّه» تا رستگار شوید؛ این قول باید برخاسته از قلب و جان انسان باشد و انسان به این قول التزام عملی داشته باشد تا بتواند رستگار شود؛ حرف ما هم در هفته وحدت برای همه اقشار و پیروان مذاهب مختلف این است که نسبت به این جمله پیامبر(ص) فکر کنیم و اگر پذیرفتیم به آن عمل کنیم.
آیتالله سعیدی ادامه داد: استفاده از جمله «لا إله إلّا اللّه» گاهی ممکن است بوی ظلم و گناه هم بدهد؛ اکنون سعودیها بر پرچم خود این جمله را قرار دادهاند اما در حقیقت پرچمدار ظلم و ستم هستند و با صهیونیستها متحد شده و به جان مسلمانان و شیعیان افتادهاند؛ کشتن خاشقجی نشان میدهد که آنها به خودشان هم رحم نمیکنند.
وی با بیان اینکه راهکار سنجش حقیقت افراد در گفتن «لا إله إلّا اللّه» بررسی میزان بازدارندگی این جمله از گناه است، عنوان کرد: حدیث سلسلهالذهب نشان میدهد که امامت در ادامه رسالت، تضیمن کننده توحیدی است که پیامبر اسلام(ص) به آن اشاره کردند.
امامجمعه قم از تاکید رهبر انقلاب اسلامی نسبت به شناخت دشمن یاد کرد و ادامه داد: عدهای فهمیده یا نفهمیده نسبت به این تاکید رهبری گلایه میکنند؛ آنهایی که فهمیده این کار را انجام میدهند همان کاری را میکنند که بنی امیه در ایام حکومت ظالمانه خود انجام میدادند چراکه آن ظالمان با نگفتن از شرک، ظلم و دشمن کاری میکردند که مردم متوجه حضور شرک، ظلم و دشمن نشوند.
وی با اشاره به اینکه «لا إله إلّا اللّه» شرک را نفی و توحید را اثبات میکند، گفت: توحید به معنای ورود به حوزه ایمان و شناخت شرک نیز به معنای شناخت راه برونرفت از ایمان است که برای تصمیم و عمل درست شناخت هر دو نیاز است.(p1)