پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه علیهاالسلام: ١٧ دی‌ماه روز اجرای طرح ننگین و استعماری حذف حجاب به دست رضاخان بوده است. هدف از ابتدا مشخص بوده و هست، بی‌دین کردن فرزندان آدم علیه‌السلام در امت نبی خاتم صلی‌الله‌علیه‌وآله، یا با اجبار یا با رشوه و یا با فریب. نیتی که رضا خان میرپنج با قلدری و اجبار تصمیم داشت با بی‌حجابی اجباری، فرهنگ مبتذل غرب را به کشور اسلامی و شیعی ایران تحمیل نماید هنوز هم ادامه دارد و هرچند روش‌ها کمی تغییر کرده‌اند ولی هدف همان است. صحبت دیروز و امروز هم نیست شیطان با تمام ایادی خود به میدان آمده، گاهی با بی‌حجابی اجباری به دست حاکمان دست‌نشانده دیکتاتور و امروز نیز همان هدف توسط سوگلی‌های جیره‌خوار و حمایت برخی از سیلیبریتی‌های غرب‌زده با ترفندهای خوش‌رنگ و لعاب و به‌وسیله ابزارهای جدید رسانه‌ای با تولید و ترویج هشتک «#نه_به_حجاب_اجباری» دنبال می‌شود.
برای کسانی که اهل منطق، شریعت و یا قانون باشند، شاید همین یک جمله کافی باشد: «برای زندگی کردن در هر سرزمینی چه اسلامی و چه غیر اسلامی موظف به رعایت ملزومات اجتماعی آن کشور هستیم و این ملزومات ممکن است جزئی از قوانین مدنی یا اساسی آن کشور باشند که براساس دین و فرهنگ بومی آن سرزمین تبیین و تعیین‌ شده‌اند. حجاب هم یکی از همین قوانین است که در کشور ما برگرفته از فرهنگ ایرانی اسلامی، در قانون اساس کشورمان قرار گرفته و بر همگان حتی غیر مسلمانان برای حضور در اماکن عمومی و محیط‌های اجتماعی لازم‌الاجراست».
ولی برای روشن‌تر شدن موضوع بهتر است به متن قانون نیز نگاهی ‌بیندازیم، براساس قانون و طبق ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی: هرگاه کسی علناً در انظار و اماکن عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نباشد؛ اما عفت عمومی را جریحه‌دار نماید، تنها به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد. قانونگذار در تبصره ذیل این ماده توضیح تکمیلی می‌دهد که زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند به حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا از ۵۰ هزار تا ۵۰۰ هزار ریال جزای نقدی محکوم می‌شوند.
با توجه به این قانون:
1. تشخیص میزان حجاب قانونی به شرع مقدس واگذار شده است و میزان پوشش شرعی برای بانوان، در رساله‌های مراجع به‌روشنی بیان شده که پوشاندن تمام بدن به جز صورت و دست‌ها تا مچ مى‌باشد و هرگونه پوششی که این شرایط را دارا نباشد نه‌شرعی و نه‌قانونی‌ست.
2. برابر قانون و اصول مقرر در اصل ۱۹ و ۲۰ قانون اساسی، همه مردم صرف نظر از نژاد و قبیله یا ملیت خاص، تحت حمایت قانون قرار دارند بنابراین این شمول قانون متوجه همه ساکنین ایران است حتی زنان و مردان غیر مسلمان و غیر ایرانی.
٣. در قانون صراحتا محدوده‌ی اجازه ورود قانون و حکومت برای جلوگیری از وقوع جرم، تظاهر علنی به عمل حرام در انظار و اماکن عمومی و معابر مشخص گردیده و حجاب قانونی که ملزم به رعایت آن می‌باشند برای افرادی لازم است که قصد حضور در اماکن عمومی را دارند و در باقی اوقات که در حریم خصوصی خود باشند در انتخاب نوع پوشش کاملا آزاد هستند.
با توجه به نکات فوق، از کسانی که با شعار نه به حجاب اجباری، قصد تحمیل قانون ضد اسلامی و ضد قرآنی در قانون اساسی کشور را دارند. باید پرسید:
آیا میزان حجابی که در حال حاضر در کشور به‌طور عمومی رعایت میشود مطابق با قانون و یا شرع مقدس است؟ اگر جواب منفی‌ست (که منفی‌ست) فاصله وضعیت کنونی تا رسیدن به نقطه مطلوب چقدر است؟ و اگر چنین فاصله‌ای وجود دارد پس سخن از حجاب اجباری به چه معناست؟
اگر قرار براین باشد که تک‌تک افراد جامعه در انتخاب نوع پوشش خود به‌طور مطلق آزادانه عمل کنند با افرادی که بر برهنگی کامل اصرار داشته باشند چه باید کرد؟
اگر خداوند و شرع مقدس، تعیین کننده مقدار پوشش در جامعه اسلامی نیست پس چه‌کسی می‌تواند محدوده‌ی آن را مشخص کند، و اگر قرار باشد در امور اجتماعی کشور اسلامی، غیراسلامی رفتار شود و حتی در تبیین قوانین، اسلامی نباشیم پسوند اسلامی برای چیست؟
اگر قانون یک کشور اسلامی بر اساس احکام شرع مقدس تنظیم نشود پس آن کشور در چه چیزی اسلامی خوانده می‌شود و اگر دیگر کشورهای مسلمان قدرت گنجاندن احکام الهی را در قانون خود ندارند آیا جمهوری اسلامی ایران هم می‌بایست قوانین خود را در حد آنان تنزل ببخشد؟
به‌دلیل بی‌توجهی برخی از ارگان‌های مسئول این امر، متأسفانه میزان پوششی که در کشور مشاهده می‌شود نه‌تنها شرعی و طبق قانون نسیت بلکه بسیار آشفته و غریبه با فرهنگ ملی و اسلامی ماست و هرگز حتی با افرادی که به هنجارهای اجتماعی و عرفی نیز پایبند نیستند به‌دلیل ترس از برداشت‌های سیاسی برخورد مناسب صورت نمی‌پذیرد و آن عده‌ای که با شعار «نه‌ به حجاب اجباری» به‌جنگ با همین مقدار پوشش ناقص و حداقلی آمده‌اند نه‌تنها فهم درستی از شرایط جامعه ندارند بلکه با واژه‌های عام‌پسند و نظرات لایک‌خور به جای حل مشکل، معضلی بر معضلات اجتماعی می‌افزایند.
عریانی و برهنگی بدون قید و شرط که نمونه‌ی غایی آن در دنیای وحش و حیوانات مشاهده می‌شود هرگز نمی‌تواند نسخه‌ی تمدن‌ساز برای بشر متعالی و ساکنان کشور اسلامی مثل ایران تلقی شود و تجویز چنین نسخه‌ای نه‌تنها هرگز نشان‌گر تمدن و پیشرفت در انسان نیست بلکه تنزل و سقوط به جایگاهی به‌مراتب پست‌تر و حیوانی محسوب می‌شود حتی اگر این نسخه همزمان با دشمنان اسلام و ضدانقلاب، از دهان روحانیون روشنفکرنمای، تاریک اندیش تجویز و ترویج شده باشد.
همان کاری را که رضاخان با برداشتن اجباری چادر و حجاب از سر زنان مسلمان مأمور به انجام آن بود و این آرزوی خود را به زباله‌دان تاریخ برد؛ در عصر حاضر نیز عده‌ای با کادوپیچ کردن آن هدف‌های شوم، در واژه‌هایی مانند: نه به حجاب اجباری، حجاب اختیاری، آزادی‌های فردی، ازدواج سفید، حقوق بشر و … به روشی دیگر قصد انجام آن را دارند و با این کار، فقط مسیر خود را برای پیوستن به زباله‌های مدفون شده تاریخ، هموارتر می‌کنند و بدون شک در این هدف خود شکست خواهند خورد چراکه « إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ؛ زمين از آن خداست آن را به هر كس از بندگانش كه بخواهد مى‏ دهد و فرجام [نيك] براى پرهيزگاران است.» (الأعراف، ۱۲۸)
محرم کلاردهی