به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلامالله علیها، حجتالاسلام ناصر رفیعی شب گذشته بعد از نماز جماعت مغرب و عشاء در ادامه سلسله جلسات تفسیر قرآن کریم در شبستان امام خمینی(ره) با اشاره به آیه ۱۶۵ سوره بقره اظهار کرد: بعضی از انسانها خدا را پرستش میکنند و عدهای دیگر نیز بتها را مورد عبادت قرار داده و همین بتها را به اندازه خدا دوست دارند و برای آنها قربانی کرده و به آنها تبرک میجویند.
وی افزود: محبت انسانهای مؤمن و با ایمان در زندگی نسبت به خداوند بسیار شدید و زیاد است و منشاء محبت آنها به خداوند از منشاء محبت کافرین به بتها کاملا متفاوت است.
رفیعی خاطرنشان کرد: مؤمنین در حقیقت خداوند حی، حاظر، غفور و با اراده و قادر متعال را پرستش میکنند در حالیکه کافران یک موجود بیاراده و بیمحتوایی را مورد پرستش قرار میدهند.
سخنران حرم بانوی کرامت تاکید کرد: در موضوع محبت سه چیز وجود دارد که در حقیقت تشکیل دهنده زوایای اصلی محبت هستند که عبارتند از محب، محبوب و علت محبت و این حب و محبت در جایی است که منفعت و کمال را به دنبال دارد.
استاد حوزه علمیه یادآور شد: منشاء محبت میتواند موارد مختلف باشد چراکه گاهی این منشاء به خاطر منفعت و انتفاع و سود است و گاهی به خاطر فضیلت طرف مقابل و در مواردی هم به سبب لذت بردن یا به خاطر شهوت و غریزه و محبت به ذات و بقاء و گاهی هم محبت به معبود حقیقی است که این محبت بهترین و کامل ترین محبت است.
وی افزود: محبت به کسی که منعم، غفور، رحیم، رحمان و قادر است از همه محبتها باید بیشتر و بالاتر باشد.
رفیعی تاکید کرد: بر اساس فرموده قرآن کریم انسان میتواند والدین، اولاد، همسر، اقوام، ثروت، کسب و کار، وطن و منزل خود را دوست داشته باشد اما باید این محبت زیر مجموعه محبت خداوند باشد در غیر اینصورت محبت به خداوند یک محبت دروغین خواهد بود.
عضو هیأت علمی جامعه المصطفی العالمیه یادآور شد: برای اینکه بفهمیم آیا محبت خداوند را در دل داریم باید به علاماتی که در این خصوص ذکر شده توجه داشته باشیم که عبارتند از، حب ذکر خدا به هنگام صلاه و قرائت قرآن، عبادت در شب هنگام، راستگویی، انفاق و خدمت در یک جمله میتوان گفت انسانهایی که ایمان را دوست دارند و از کفر، فساق و معاصی بیزار هستند در حقیقت محبت خداوند را در دل دارند.
وی در پایان گفت: با توجه به آیات قرآن کریم، خداوند نیز عده ای از انسان ها را دوست دارد و به صورت شفاف در قرآن بیان کرده و در آیات متعددی نیز سخن از محسنین، توابین، متقین، متوکلین، صابرین و…به میان آمده و این گروه در زمره کسانی قرار گرفته اند که خداوند آن ها را دوست دارد.