به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها، حجت‌الاسلام والمسلین علیرضا‌ پناهیان، شب گذشته در محفل جشن ولادت حضرت ابوالفضل علیه السلام در شبستان امام خمینی(ره)، ضمن اشاره به ضرورت توجه انسان به اهداف مسیر زندگی، بابیان این‌که تصور ما از بندگی نیز تحت تأثیر نگاه هدف محوری و رسیدن به سلسله‌ای از اهداف در زندگی قرار دارد، اظهار داشت: ترسیم قله‌های بلند مسیر بندگی، به‌جای ایجاد شوق و انگیزه حرکت و تلاش، تنبلی و ناامیدی ایجاد می‌کند و انسان‌ها را از عزم و اراده حرکت بازمی‌دارد.

وی بابیان این‌که همه انسان‌ها قدرت انگیزه‌مند شدن و عزم پیدا کردن برای رسیدن به اهداف بلند را ندارند و زود از رسیدن به قله‌های کمال در زندگی و بندگی خسته می‌شوند، خاطرنشان ساخت: ترسیم بلندای اهداف مسیر بندگی، برخی را از قدم برداشتن در مسیر طاعة الله بازمی‌دارد؛ اولیای خدا عارفانه‌تر زندگی می‌کردند و اهداف سیر و سلوک را گام‌به‌گام تعریف می‌کردند.

پناهیان افزود: وقتی برای کسی اهداف بلندی را در زندگی و بندگی معرفی می‌کنیم، در ضمیر ناخودآگاهش بر هیچ بودن فرد صحه می‌گذاریم و او را صفری که باید برای رسیدن به صد تلاش کند، تعریف می‌کنیم. در این رویه در عین آسیب رساندن به بنیه شخصیتی فرد، عزم و اراده متعالی انسان برای قدم نهادن در مسیر بندگی نابود می‌شود.

وی ضمن اشاره به سبک و سیاق قرآنی در انگیزه بخشی به انسان‌ها، با تأکید بر این‌که آیات الهی، بهترین موقعیت خلقت انسان را یادآور می‌شوند، اظهار داشت: خداوند متعال از کمالات فطرت انسانی سخن به میان آورده، درآیات متعدد بر صیانت از فطرت پاک در مسیر زندگی تأکید می‌کند.

سخنران حرم مطهر بانوی کرامت تقوا را مراقبت از فطرت پاک انسانی و موهبت‌های الهی توصیف کرد و بابیان این‌که تقوا اوج کمال و زیبایی آدمی است، اظهار داشت: خداوند متعال می‌فرمایند؛ «إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ»[۱] خداوند در این آیه شریفه بر این نکته تأکیددارند که انسان کافی است از قلب سالمی که خداوند متعال به او اعطا نموده، در برابر پلیدی‌ها صیانت نماید، تا نجات پیدا کند.

وی ضمن اشاره به آیات شریفه «فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا»[۲] و «وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِ»[۳] با تأکید بر این‌که ساختار انسان ساختاری الهی است، تصریح کرد: اگر اهداف بلندی را در مسیر زندگی و بندگی تعریف کنیم، در برخی از مواقع تنبلی را در پی خواهد داشت؛ ترسیم اهداف به بلندای مسیر، نوعی تحقیر و تصریح بر صفر بودن فرد است. در برخی از مواقع موجود تحقیرشده، زود از حرکت بازمی‌ماند و تسلیم شرایط می‌شود.

پناهیان تصریح کرد: بهترین روش تربیتی این است که به انسان بگوییم، بالاترین هدف موردعنایت، محبت و لطف پروردگار عالم قرار گرفتن است؛ بالاترین هدف در آغوش نگاه و ملاحظه رب‌العالمین قرار گرفتن است. لذا ای انسان بدان که تو در این وادی هستی و فقط کافی است باتقوا و صیانت از فطرت پاک، این موهبت و فضائل الهی را قدر بدانی.

وی خلقت در قامت انسان را والاترین الطاف الهی دانست و با تصریح بر این‌که باید از جایگاه این هدف والا که موهبتی الهی است، صیانت نماییم، اظهار داشت: اگر آدمی نتواند پاسخ محبت الهی را بدهد، خود را شایسته دوزخ ساخته است.

سخنران محفل معارفی حرم مطهر در بخش پایانی سخنان خود بر اهمیت توجه به بندگی شاکرانه ذات اقدس الهی تصریح کرد و ابراز داشت: محبتی که در وجود ما نسبت به اباعبدالله الحسین علیه‌السلام وجود دارد، تجلی عشقی است که امام حسین علیه‌السلام در دل دوستدارانش نهاده است.

پناهیان تصریح کرد: ابوالفضل عباس علیه السلام بزرگ علمدار عرفان و معنویت هستند که با یک بوسه بر ضریحش هرآن چه بر عرفا داده‌اند را به زائرش اعطا می‌کنند و با اذن او که باب رحمةالله الواسعه است، عرفا به شهود می‌رسند.

[۱] – آیه ۸۹ سوره شعراء

[۲] – آیه ۳۰ سوره روم

[۳] – آیه ۷۲ سوره ص