به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلام الله علیها، حجت الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی در سخنرانی معارفی شب گذشته حرم مطهر بانوی کرامت با اشاره به آیه ۲۶۱ سوره بقره اظهار کرد: در سه آیه قبل از این آیه خداوند سه داستان را نقل کرده است که یکی مناظره حضرت ابراهیم و نمرود درباره توحید، داستان دوم داستان حضرت عزیر است که خداوند ایشان را ۱۰۰ سال می‌میراند و بعد زنده می‌کند و معاد جسمانی را به ایشان نشان می‌دهد و داستان سوم داستان حضرت ابراهیم علیه السلام است که خداوند به ایشان معاد را با زنده کردن پرندگان نشان می‌دهد.
وی گفت: خداوند در آیه ۲۶۱ به بعد به سراغ انفاق و کمک به مردم می رود و می فرماید اگر کسی خدا و قیامت را قبول دارد باید انفاق کند و بار از دوش مردم بردارد و فاصله طبقاتی را کم کند.
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه خداوند می فرماید انفاق مانند کاشت یک دانه گندم است که مال را زیاد می کند، افزود: یکی از فرزندان امام صادق علیه السلام خدمت پدرش رسید و گفت اوضاع مالی من خراب است؛ امام به او فرمودند چقدر پول داری؟ گفت ۴۰ دینار؛ حضرت فرمودند همین مقدار را صدقه بده، گفت اگر این ۴۰ دینار را بدهم دیگر چیزی برای خودم نمی ماند؛ حضرت فرمودند هرچیزی کلیدی دارد و کلید رزق صدقه است.
وی ادامه داد: جوانی خدمت امام صادق علیه السلام رسید و گفت کمن خیلی گرفتارم، حضرت فرمودند من برایت دعا می کنم تا در کارت گشایش ایجاد شود؛ وقتی از محضر ایشان خارج شد در کوچه دید یک کیسه افتاده و دید ۷۰۰ دینار در آن است ؛ خیلی خوشحال شد و وسوسه شد که این پول را بردارد، وقتی کیسه را برداشت جلوتر در بازار دید مردم جمع شده اند و یک نفر مسافر پولش را گم کرده، وقتی مطمئن شد که این کیسه مال اوست آن پول را به او برگرداند و او خوشحال شد و ۷۰ دینار به او هدیه داد؛ او این پول را گرفت و خدمت امام صادق علیه السلام رسید و ماجرا را تعریف کرد؛ ۳۰ دینار هم امام صادق به او دادند و فرمودند این صد دینار حلال از آن ۷۰۰ دینار حرام بهتر است.
رفیعی با بیان اینکه ثروت در اسلام منفی نیست، افزود: خداوند فرموده ثروت باعث قوام جامعه است و در جای دیگر فرموده ثروت فضیلت است و در قرآن به آن خیر گفته شده زیرا در روایت داریم که کار دنیا با مال پیش می رود و کار قیامت با اعمال انسان پیش می رود.
وی ادامه داد: از طرف دیگر فقر در اسلام به شدت مذمت شده و اگر روایت داریم که فقر افتخار من است یعنی فقر الی الله و در حکمت ۳۱۹ نهج البلاغه امیرالمؤمنین(ع) به فرزندشان محمد حنفیه می فرماید من از تو بر فقر می ترسم پس به خدا پناه ببر از فقر زیرا فقر دین را از انسان می گیرد، فقر عقل انسان را می گیرد و نیم تواند برنامه ریزی کند و سوم این که باعث دشمنی می شود.
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه جمع آوری مال و ثروت در اسلام مذمت نشده است، گفت: امام صادق علیه السلام فرمودند در کسی که پول جمع نکند خیری نیست ولی با سه هدف اول این که با ان پوی آبروی خود را حفظ کند، دوم قرض و بدهی خود را بدهد و سوم به زن و فرزند و خانواده خود برسد بنابراین جمع آوری مال با این انگیزه ها عبادت است.
وی گفت: امام صادق به فردی هزار و ۷۰۰ دینار دادند و فرمودند با این پول کار کن و سودش را برای من بیاور و سپس فرمودند من دنبال سود نیستم ولی خدا دوست ندارد پول راکد باشد و باید پول منافع داشته باشد. او بعد از مدتی ۱۰۰ دینار برای امام آورد و ایشان فرمودند این پول را هم روی اصل سرمایه بگذار و با آن کار کن.
رفیعی با بیان اینکه در اسلام روی اصل کار و تلاش تأکید شده است، ابراز کرد: به امام صادق علیه السلام گفتند فردی به نام عمر بن مسلم وضعش خوب شده و کار را کنار گذاشته؛ امام صادق علیه السلام فرمودند ترک کار عمل شیطان است و تجارت عقل انسان را زیاد می کند.
وی با بیان اینکه بسیاری از انبیاء الهی کار می کردند افزود: حضرت داود پدر حضرت سلیمان از بیت المال ارتزاق می کرد، خدا فرمود تو پیامبر ما هستی ولی اینکه از بیت المال ارتزاق می کنی خوب نیست؛ پس از آن حضرت داوود ۴۰ روز گریه کردند و بعد از آن خداوند صنعت زره سازی به ایشان یاد داد و آهن را در دست ایشان نرم کرد و ایشان تا آخر عمرشان ۳۶۰ زره ساختند و هر کدام را هزار درهم می فروختند و بی نیاز شدند.
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه خداوند انسان های پر خواب و بیکار را دوست ندارد، افزود: ثروت باید در خدمت جامعه باشد زیرا انسان اگر پول را جمع کرد و خرج نکرد طغیان می کند؛ در قران داستان حضرت سلمان هم آمده داستان قارون هم آمده که هر دو ثروتمند بودند ولی حضرت سلیمان هر شب با فقرا غذا می خورد و لی قارون ثروتش را جمع می کرد و برای فقرا خرج نمی کرد.
وی با بیان اینکه انسان ثروتمند باید رفیق فقیر هم داشته باشد و با فقرا رفت و آمد کند گفت: خدا به برخی افراد نعمت فراوان داده و امیرالمؤمنین(ع) فرمودند اگر این اموال را به دیگران بدهند نعمت در دستشان می ماند ولی اگر بخل بورزند خدا این نعمت را از آنها می گیرد.
رفیعی گفت: خداوند می فرماید افرادی که مال خود را در راه خدا انفاق می کنند مانند دانه گندمی است که می کارند و از آن هفت خوشه می روید و در هر خوشه ۱۰۰ دانه برداشت می کنند و در ادامه می گوید خداودن برای هر کسی که بخواهد از این هم بیشتر می دهد.
وی گفت: انفاق و بار از دوش مردم برداشتن رفع نیاز مردم خیلی ارزشمند است و در مقابلش بخل و خسّت ضد ارزش است زیرا اموال را خدا به انسان می دهد و باید از مالی که خدا در اختیار انسان قرار داده ست به بندگان خدا کمک کرد.
