پایگاه خبری آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام؛ هر بار که صحبت از هرنوع رابطه‌ای به میان می‌آید همه می‌روند سراغ نقاط مشترک؛ درست هم همین است، زیرا تا ساختمان گفتگو را بر پایه‌ی نقاط مشترک بنا نکنیم نمی‌توانیم انتظار استواری ساختمان را داشته باشیم.
اما اگر رفتیم سراغ وجوه اشتراک، کم‌کم گفتگو و همکاری شکل گرفته و درنتیجه آن نیز امور پیش می‌روند.
حال اگر محل بحث ما به وسعت یک جامعه ۱.۷ میلیاردی باشد حساسیت این موضوع به‌طور جدی مشخص می‌شود. بله؛ منظور ما جامعه‌ی حدود ۱.۷ میلیاردی مسلمانان جهان است که اگر به‌صورت یکپارچه و متحد دیده شود قادر به انجام هر کاری خواهد بود. یک جامعه بزرگ، قوی، متمدن -به پشتوانه تعالیم اسلامی- و پویا که با یک اراده‌اش می‌تواند عالمی را دگرگون کند. اما سؤال اینجاست که چرا یک جامعه با این اوصاف به‌اندازه کافی تأثیرگذار نیست و یا اینکه چرا جامعه جهانی توسط گروه‌های دیگری مدیریت می‌شود.
جواب این سؤال‌ها در یک مفهوم خلاصه می‌شود و آن چیزی نیست جز «وحدت». آری؛ اگر جامعه‌ی اسلامی با تعاریف فوق را درعین‌حال متحد و یکدل فرض کنیم می‌توانیم از آن انتظار تحولات گسترده جهانی و تأثیرگذاری بر تک‌تک زوایای جهان را داشته باشیم اما متأسفانه به دلیل برخی نابخردی‌ها این ظرفیتِ بی‌مثال، دچار مشکلاتی نظیر تفرقه، جنگ داخلی، بدبینی درونی و تأثیرپذیری‌های غلط شده که به بدنه این درخت توانمند لطمه وارد کرده است.
منتها این مشکلات هم در چند جا خلاصه می‌شود که می‌توان همه آن‌ها را در «دشمنی‌ها» و «طمع‌ها» جمع کرد.
دشمنی‌هایی از جنس صهیونیسم که حتی قبل از تولد پیامبر اسلام صلی‌الله علیه و آله آغاز شده‌اند و تا همین امروز هم ادامه‌دارند. دشمنی‌هایی که از هیچ راهی برای گسستن روابط مسلمانان دریغ نمی‌کند؛ حال می‌خواهد این راه شایعه‌پراکنی باشد، انکار نبوت پیامبر، تهمت زدن به امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام، تشویق و تجهیز دیگران برای ضربه زدن به اسلام و یا ایجاد فرقه‌های انحرافی در دل جامعه اسلامی و کج کردن مسیر صحیح مسلمانان با وارد نمودن خرافات و…
و گاهی نیز این مشکلات از سر طمع‌هاست. طمع‌هایی که گاه‌گاه دامن خودی‌ها را گرفته و آنان را برای دستیابی به جاه و مقام و ثروت متمایل به هرکس و هرکاری می‌کند.
یکی از مناسبت‌های مهم در تقویم ما مسلمانان «هفته وحدت» است. مناسبتی که به دستور بنیان‌گذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) وارد تقویم شد تا مسلمانان عالم را بیش‌ازپیش به این مهم، یعنی وحدت یادآور شود. امر مهمی که بارها و بارها در طول تاریخ و حتی امروزه توسط عده‌ای چه مغرضانه و عالمانه و چه جاهلانه مورد هجمه قرار می‌گیرد.
عده‌ای به‌جای تقویت جامعه اسلامی و تلاش در جهت گسترش اسلام و سربلندی مذهبشان، روزبه‌روز به بهانه‌های مختلف سعی در زشت جلوه دادن دین و مذهب و ایجاد تفرقه و دشمنی بین امت اسلامی دارند. کسانی که بارها از آن‌ها به نام «شیعه انگلیسی» و امثال آن نام‌برده شده است. کسانی که سعی دارند موجب ایجاد دشمنی و فاصله در صفوف مسلمین شوند و در این مسیر دست به دامان چه خرافات دشمن‌شاد کنی که نمی‌شوند!
و دلیل آن یا جهالت و نادانی آن‌هاست و یا دستور خود را از دشمنان قسم‌خورده اسلام و انقلاب می‌گیرند که هیچ‌وقت چشم دیدن اسلام متحد و برادری شیعه و سنی را ندارند.
این‌همه این اقدامات منفی و تفرقه‌افکنانه به یک سری افراد خاص محدود می‌شود که از طریق ماهواره‌های پیر استعمار جهانی به عملیات روانی مشغول‌اند و حرف‌هایشان به‌هیچ‌وجه اعتقاد و حرف جامعه اسلامی و علمای اسلامی نیست. بالعکس، اکثر علمای جهان اسلام به‌صورت مؤکد سفارش به حفظ وحدت و برادری کرده‌اند و از هرگونه حرکتی که در صفوف مسلمین فاصله ایجاد کند براعت جسته و این اعمال را حرام شرعی نامیده‌اند. جستجویی ساده در میان کلمات و جملات عموم علمای اسلام به‌وضوح این مطلب را که ریشه در منابع عمیق اسلامی دارد تائید می‌کند.
میلاد اسماعیل‌زاده