پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه علیهاالسلام؛ در ماه رجب بعد از نمازهای یومیه این دعا را می‌خوانیم: يَا مَنْ أَرْجُوهُ‏ لِكُلِّ خَيْر… ای خدایی که هر خیر و خوبی از تو امید می‌رود.
(خدایی که بی‌نهایت خوبی‌هاست معلوم است که خیری از غیر او سرچشمه نمی‌گیرد. پس هر خیری فقط از او امید می‌رود و بس!)
وَ آمَنُ سَخَطَهُ من عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ… و در هر شری به دنبال ایمنی از خشم اویم.
(تنها کسی که از ترسش باید به خودش پناه برد خداوند متعال است. آری در هر بدی خشم خدا نهفته است پس از هر بدی باید به تنها مأمن مطمئن هستی یعنی خالق هستی‌بخش پناه برد)
يَا مَنْ يُعْطِي الْكَثِيرَ بِالْقَلِيلِ… ای که در مقابل کم، عطای زیاد می‌کنی!
(دسته اول عطای خداوند عطای عظیم خدا در مقابل اعمال کم ماست، عظمت بهشت ابدی در مقابل اعمال ناچیز دنیایی! که البته همین کم نیز از خودمان نیست یعنی اگر توفیقی هست خود خدا به ما داده!)
يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ سَأَلَهُ… ای کسی که عطا می‌کنی هرکسی را که از تو درخواست کند!
(دسته دوم مشروط به عمل نیست! به‌صرف خواستن بنده خداوند عطا می‌کند. خدا هیچ درخواستی را بی‌جواب نمی‌گذارد. روایت است که اگر بندگان می‌دانستند خداوند در مقابل دعاهای مستجاب نشده دنیایشان چه ثوابی به او اعطا می‌کند آرزو می‌کرد هیچ دعایی از او در دنیا مستجاب نمی‌شد!) (اصول کافی ج۴ ص۲۴۷)
يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تُحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً… ای کسی که به خاطر دلسوزی و رحمت عطا می‌کنی حتی به کسی که درخواستی از تو نکرده و تو را نمی‌شناسد.
(دسته سومِ عطاهای خداوند حتی مشروط به خواستن نیز نیست. اصلاً بشر عقل خواستن خیلی از نعمت‌های خداوند را ندارد. دلسوزی مادران ذره‌ای ناچیز از تجلی تحنن و رحمت خداست! حتی کافران و مشرکان دار و ندارشان مخلوق خداوندی است که باران رحمتش بر همه مخلوقاتش باریده
أَعْطِنِي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَمِيعَ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ جَمِيعَ خَيْرِ الْآخِرَةِ… به خاطر درخواستی که از تو کردم همه خوبی‌های دنیا و همه خوبی‌های آخرت را به من عطا کن!
(کریم، صرف درخواست را دلیل را بر عطا می‌داند ولی لئیم برای عطا، هزار و یک شرط می‌گذارد! کم خواستن از کریمان به‌نوعی توهین است! در خانه کریم متعال حرص و طمع به خیروبرکت دنیا و آخرت هرچه بیشتر باشد جا دارد!)
وَ اصْرِفْ عَنِّي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَمِيعَ شَرِّ الدُّنْيَا وَ جميع‏ شَرِّ الْآخِرَةِ… به‌واسطه درخواستی که از تودارم همه بدی‌ها دنیا و بدی آخرت را از من برگردان!
(خداوند متعال قادر بی‌نهایت است. وقتی به این بی‌کران قدرت پناه می‌بریم زشت است اگر نخواهیم در مقابل تمام بدی‌های دنیا و آخرت پناهمان باشد!)
فَإِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَيْتَ… زیرا حقیقت این است که آنچه ببخشی، از تو کم نمی‌شود!
(بی‌نهایت غیرقابل نقص است! هرچه ببخشد از خودش چیزی کم نمی‌شود که نمی‌شود!)
وَ زِدْنِي مِنْ فَضْلِكَ يَا كَرِيمُ… و بر من بیافزای از لطفت ای کریم.
(ما که جمیع خیر دنیا و آخرت را ازخداخواسته بودیم! چه چیزی مانده که بر ما بیفزاید؟ مگر این‌که ظرفیت ما کم بوده باشد و اینجا از خداوند بخواهیم که ظرفیتمان را افزایش دهد تا باز از فضل و کرمش بر ما بیفزاید…)
يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ يَا ذَا النَّعْمَاءِ وَ الْجُودِ يَا ذَا الْمَنِّ وَ الطَّوْلِ حَرِّمْ شَيْبَتِي عَلَى النَّارِ… ای صاحب جلال بی‌نهایت و اکرام بی‌حد، ای صاحب نعمت‌ها و بخشش، ای صاحب نعمت‌های سنگین و گسترده حرام کن ریش‌سفیدم را بر آتش!
(آری ریش‌سفیدم را! این سخن برای روز قیامتی است که قرآن کریم می‌فرماید: روزی است که کودکان هم پیر می‌شوند!) (مزمل ۱۷)