به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلامالله علیها، حجتالاسلام گنجی شب گذشته در شبستان امام خمینی(ره) طی سخنانی اظهار کرد: خداوند نسبت به مخلوقات، از هر مادری به فرزند خود، مهربانتر و دلسوزتر است و هیچ نعمتی را تغییر نمیدهد و هر آنچه سلب نعمت و تغییر نعمت است به واسطه اعمال خود انسانهاست.
وی افزود: خداوند خلاف قاعده و قانون خلقت عملی را انجام نمیدهد و غیبت امام زمان(عج) اگر چه به ظاهر خلاف قانون است اما به خداوند و امام زمان(عج) بر نمیگردد بلکه به اعمال پیروان حضرت مربوط میشود.
سخنران حرم بانوی کرات خاطرنشان کرد: امام زمان علیهالسلام رحمت وسیع خداوند است و در کتاب عقایدی تجریدالکلام آمده است که وجود امام زمان (عج) لطفی است از طرف خداوند و تصرف امام نیز لطفی دیگر است اما غیبتش به واسطه اعمال پیروان ایشان است.
گنجی تاکید کرد: خداوند وظیفه خود را در عالم هستی با خلقت امام زمان علیهالسلام انجام داده و این لطف را شامل حال بشریت نموده و امام نیز همواره به شیعیان کمک کرده و مراقب اوضاع و احوال پیروان است اما غیبتش به خاطر اعمال و کردار ما انسانهاست.
وی یادآور شد: امام زمان علیهالسلام شیعیان را فراموش نمیکند و نامه حضرت به شیخ مفید شاهد بر این مدعاست چراکه حضرت در این نامه میفرماید ما حقوق شما را بر زمین نمیگذاریم و مراقب احوال شما هستیم و شما را فراموش نمیکنیم چراکه اگر فراموش میکردیم هر آینه بلاهای متعدد استخوانهای شما را درهم میکوبید.
استاد حوزه علمیه قم در ادامه گفت: امام زمان علیهالسلام همانند پدری مهربان و دلسوز غصه شیعیان را میخورد و در حق شیعیان دعا میکند اما پیروان حضرت حقوق امام را فراموش و به وظایف خود عمل نمیکنند.
گنجی خاطرنشان کرد: امنیت، وفور نعمت، انواع ارزاق الهی و غیره در ایران به برکت عنایت و لطف حضرات معصومین(ع) و نگاه عطوفتآمیز امام زمان(عج) است و کتمان این حقیقت توسط عدهای به معنای کور بودن آنهاست.
وی افزود: هر کس محبت امام زمان(عج) را نداشته باشد خسران دنیا و آخرت را نصیب خود کرده است.
سخنران حرم بانوی کرامت تاکید کرد: دلیل اصلی و عامل غیبت امام زمان علیه السلام خودمان هستیم چرا که کوتاهی نموده ایم و به درستی وظایف خود را انجام نداده ایم.
حجت الاسلام گنجی یادآور شد: بنابر روایت هیچ عاملی میان امام معصوم و پیروانش جدایی نمی اندازد مگر اعمال و کردار پیروان از قبیل معاصی، عقابد نادرست، حب دنیا، کوتاهی در وظایف که باعث می شود ظهور به تاخیر بیفتد.