به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلام‌الله علیها، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حبیب‌الله فرحزاد طی سخنانی در شب میلاد امام جواد علیه‌السلام در حرم مطهر بانوی کرامت اظهار داشت: یکی از اعمالی که از آن غفلت داریم که به‌عنوان افضل اعمال از آن یادشده، صلوات بر خاندان عصمت و طهارت است.
وی افزود: تعبیری که در مورد ولادت امام جواد علیه‌السلام شده است برای هیچ امامی ذکر نشده و طبق فرموده امام رضا علیه‌السلام،هیچ مولودی برای شیعیان و دوستان ما بابرکت‌تر از این مولود نبوده است و این نشان‌دهنده خیروبرکت کثیر این مولود است.
استاد حوزه علمیه خاطرنشان کرد: شاید بعضی از جهات برکت این است که امام رضا علیه‌السلام در سن ۵۰ سالگی بچه‌دار شدند و این حکمت الهی بود و براثر دیر فرزند دار شدن امام رضا علیه‌السلام دشمنان طعنه می‌زدند که امام رضا علیه‌السلام عقیم هستند و دوستانی که ایمانشان ضعیف بود نیز دچار تشکیک شده بودند.
فرحزاد تأکید کرد: طبق قول مشهور از شیخ عباس قمی، امام رضا علیه‌السلام تک‌فرزند بودند و طبق قول ضعیف نیز یک فرزند دختر هم داشته‌اند اما وجود امام جواد علیه‌السلام باعث خوشحالی و شعف شیعیان شدند و از طعنه دشمنان رها یافتند.
سخنران حرم بانوی کرامت یادآور شد: اول امامی که در سن خردسالی هشت‌سالگی به امامت رسیدند امام جواد علیه‌السلام بودند که سابقه نداشت یک کودک به‌عنوان حجت خدا بر روی زمین منصوب شود.
وی در ادامه گفت: نداشتن اعتقاد به حجت خدا و عدم شناخت ولی خدا عاقبت انسان را همانند دشمنان امام حسین علیه‌السلام در عاشورا می‌کند و طبق روایت مرگ این‌گونه افراد مرگ جاهلی است.
فرحزاد اظهار داشت: خواندن نماز و گرفتن روزه و دیگر اعمال عبادی، باید قربةالی االله و با نیت خالص باشد و طبق توصیه روایات باید نیت‌ها خالص شود وگرنه بسیاری از افراد، شبانه‌روز در حال عبادت هستند درحالی‌که هیچ فایده‌ای برای آن‌ها ندارد.
استاد حوزه علمیه یادآور شد: نماز حقیقی معراج مؤمن است و انسان به‌اندازه حضور قلب و نیت خالصی که در اعمال عبادی دارد رشد معنوی خواهد داشت.
سخنران حرم بانوی کرامت خاطرنشان کرد: طبق روایات قلب پاک و اعمال درست می‌تواند انسان را به کمال برساند و اعمال ظاهری بدون نیت خالص هیچ فایده‌ای نخواهد داشت و لازم است اعمال حسنه، با نیت خالص و بدون ریا و تظاهر همراه شود.
وی افزود: طبق فرموده امام جواد علیه‌السلام رفتن به‌سوی خداوند با قصد و نیت خالص و رغبت قلبی بالاتر از حرکت دادن اعضا و جوارحی است که با حضور قلب نباشد.
