به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها، در دوران فاسد جاهلیت ظلم و جنایت و خشونت و شهوت در قبیله‌های عربستان بیداد می‌کرد. قبیله‌های عرب اکثراً سنگ و چوب می‌پرستیدند. در این دوران دختر پاک‌دامن جناب «خویلد» در حیا و پاک‌دامنی چنان شهره بود که او را «طاهره» می‌خواندند! آری حضرت خدیجه بنت خویلد با آنکه در ثروت و مکنت در مکه بی‌رقیب بود و حساب کاروان تجارتش سر به فلک می‌کشید اما تمام حق را در عفاف و حیا ادا کرده بود.
بانوی مکرمه‌ای که بزرگ‌ترین اشراف قریش خواستگار او بودند و برخی به خاطر شرافت نسبش، برخی به خاطر عزتش و برخی به خاطر ثروتش آرزوی همسری با ایشان را داشتند خود، شیفته صداقت و معنویت مردی دیگر شد! مردی که لایق باشد خدیجه طاهره تمام هستی خویش را فدای او کند… آری آن بانوی حیا در آن عصر جاهلیت، خود واسطه فرستاد برای خواستگاری و جز این عفت چشمگیر شاید هیچ چیز دیگر نبود که بتواند چشم امین عرب را بگیرد.
حضرت خدیجه کبری چگونه می‌توانست از خیر این معامله بگذرد؟ این همسری پرسودترین تجارت او در دنیا بود. چنان‌که امیر بیان علی علیه‌السلام فرمود: الدنیا متجر اولیاء الله (دنیا تجارتخانه اولیاء خداست). آن بانوی مکرمه تمام هستی خویش را با سعادت دنیا و آخرت معامله کرد.
و البته نبی اکرم نیز با این ازدواج غنی شد! نه غنای مادی… نه! آن بانوی معظم تکیه‌گاه آرامشی معنوی بود و پشتوانه‌ای محکم و مهربان برای روح بلند رسول خدا. مفسران در تفسیر آیه «وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنى»(سوره ضحی آیه۸) اشاره به حضرت خدیجه سلام‌الله علیها می‌کنند که خداوند به‌وسیله آن بانوی گرامی پیامبر اسلام را توانگر ساخت!
در تاریخ ثبت شده است! آن روزگار که حضرت مصطفی صلی‌الله علیه و آله در دل غار عبادت خدا می‌کرد و نفس پاک حضرت آمادگی برای پذیرش وحی خدا آماده‌تر می‌شد این بانوی فداکار خود برای حضرت آذوقه می‌برد و تمام رنج آن مسیر را به شوق یک نگاه به آن صورت نورانی به جان می‌خرید.
شاید افتخاری بزرگ‌تر از این نباشد، اولین کسی که به دین مبین اسلام و پیامبر رحمت و مغفرت ایمان آورد حضرت خدیجه کبرا بود و آن‌قدر استوار پای دین خدا ایستاد و چنان حمایتی از آیین خدا کرد که رسول‌الله در حدیثی فرمودند: استواری و ایستادگی دین تنها با شمشیر علی و ثروت خدیجه بود.
در مجد و عظمت جایگاه ایشان همین بس که سیده نساء عالمین، بانوی آسمان‌ها و زمین، مادر اهل‌بیت عصمت و طهارت و محور آل عبا صدیقه کبرا حضرت زهرا سلام‌الله علیها در دامن او تربیت شده است! و ایشان اولین و برترین بانویی هستند که قرآن کریم لقب ام المومنین را به ایشان داده است.
امیرالمؤمنین نیز حضرت خدیجه (سلام‌الله علیها) را سالار زنان جهان در اندیشه و دانش و منش معرفی فرمودند!
در روایات آمده است که در شب معراج، رسول‌الله خطاب به جبرائیل امین فرمودند: آیا حاجتی نداری؟ جبرئیل در جواب ندا سر داد: حاجت من آن است که سلام من و خدا را به خدیجه برسانی! (امالی شیخ صدوق ص۱۷۵)
پیامبر خدا در مورد بانویی که خداوند و جبرئیل به او سلام می‌کنند باید هم وقتی نزد ایشان از آن بانوی مکرمه صحبت می‌شود بگویند: خَدِيجَةُ وَ أَيْنَ مِثْلُ خَدِيجَة؟ گفتید خدیجه! و کجا مثل خدیجه پیدا می‌شود؟!
(کشف الغمه ج۱ ص۳۶۰)
آن سال که رسول‌الله همسر شایسته خویش را از دست داد چنان غم و اندوهی بر قلب نازنین حضرت فرود آمد که آثار آن بر همگان نمایان بود. وفات آن بانو غم سنگینی برای تمام مسلمین بود و در تاریخ، آن سال عام الحزن لقب گرفت. وقتی پیامبر می‌خواست پیکر حضرت خدیجه (سلام‌الله علیها) را کفن نماید جبرئیل امین کفنی از بهشت آورده و عرضه داشت: خداوند بر تو سلام می‌رساند و می‌فرماید او اموالش را در راه ما صرف کرد و ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم.
حضرت خدیجه (سلام‌الله علیها) در تمام تاریخ اسلام ماندگار شد و آن‌قدر در میان دوست و دشمن شناخته‌شده و والامقام بود که امام حسین علیه‌السلام روز عاشورا خود را با عنوان نوه ایشان به دشمن معرفی نمودند. (بحارالانوار ج۴۴ ص۳۱۸)
منصور مقدمی
