به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها، حجت الاسلام والمسلمین فرحزاد، شب گذشته در محفل معارفی حرم مطهر بانوی کرامت در شبستان امام خمینی(ره)، به تفاوت‌های عبودیت عبد و عبادت عابد اشاره نمود و با بیان این که شیطان ۶ هزار سال خداوند متعال را عبادت نمود، خاطرنشان کرد: شیطانی که هزاران سال عابد بود و خداوند را عبادت می‌کرد، در ورود به وادی عبد و عبودیت الهی مردود شد.
وی در ادامه به روایتی از اباعبدالله الحسین علیه السلام اشاره نمود و با بیان این که دین، همان ادب بندگی است، عنوان کرد: تکبر و منیت مهمترین مشکل بشریت است و در آموزه‌های دینی نیز ادب زمانی در وجود انسان نهادینه می‌شود، که انسان به هرکسی که می‌رسد، او را برتر از خود بداند.
فرحزاد در پاسخ به نحوه خوب پنداری دیگران حتی گناهکار، اظهار کرد: همانطور که برخی از افراد علی رغم ظاهر خوب، از باطنی پلید برخوردارند، برخی از افراد نیز علی رغم ظاهری بد، از باطنی پاک برخوردارند؛ از طرفی نیز عاقبت انسان معلوم نیست و ممکن است تکبر، عابد را جهنمی و فروتنی، گنهکاری را عاقبت به خیر و بهشتی سازد.
وی به روایت « كَمَا أَنَّ أَقْرَبَ النَّاسِ مِنَ اللَّهِ الْمُتَوَاضِعُونَ، كَذلِكَ أَبْعَدُ النَّاسِ مِنَ اللَّهِ الْمُتَكَبِّرُون» از امام صادق علیه السلام اشاره نمود و با تاکید بر این که همچنان كه نزديكترين مردم به خدا فروتنانند، دورترين مردم از خدا گردن فرازانند، اظهار داشت: امام حسین علیه السلام در پاسخ به سوالی در رابطه با معنای ادب می فرمایند؛ « هُوَ اَنْ تَخْرُجَ مِنْ بَيْتِكَ، فَلا تُلْقِىَ اَحَداً اِلاّ رَأَيْتَ لَهُ الْفَضْلَ عَلَيْكَ»؛ ادب عبارتست از اينكه وقتى كه از خانه خارج مى شوى به هركسى برخورد مى كنى او را برتر از خود ببينى.
سخنران محفل معارفی حرم مطهر با بیان این که انسان دینداری واقعی خود را از بستر ادب و تواضع و در بزنگاه های روزگار نشان میدهد، خاطرنشان ساخت: تمام انسان‌ها در نفس عماره خود به صورت بالقوه آتش فشانی از حالت شمری و یزیدی دارند؛ اگر آن را کنترل نکنیم در بزنگاه‌ها سر باز خواهد کرد و انسان را به تباهی می‌کشاند.
وی عبد را توجه به هر آنچه خواست الهی است تعریف نمود و ضمن اشاره به آسیب های وسواس در کارها، با بیان این که وسواس به نوعی نفس پرستی است، تصریح کرد: متاسفانه در بسیاری از موارد خوبی و بدی کارهایمان را با پسند عموم تعریف و مقایسه می‌کنیم و نفس پرست، عادت پرست، رسم پرست و آدم پرست شده، تمام امورات خود را بر محور جلب توجه و رضایت دیگران انجام می‌دهیم.
فرحزاد بر اهمیت پرهیز از لذت جویی در انجام امورات خیر و واجبات تصریح نمود و با تاکید بر این که نباید خود را از دایره فرمان الهی دور سازیم، خاطرنشان ساخت: هیچگاه نباید دین، ایمان، آخرت و خدا را تحت الشعاع حرف مردم و جذب رضایت عموم قرار دهیم، این رویکرد در واقع نوعی خود پرستی و در نتیجه گمراهی است.
