به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها، هر فردی ضرورت دارد نسبت به شاخصه‌های یک زندگی موفق شناخت داشته باشد. این شاخصه‌ها هر اندازه مبتنی بر آموزه‌های دین باشد، انسان‌ها زندگی پر آرامش و کم تلاطمی خواهند داشت؛ بارها از سوی روان‌شناسان این مسئله به اثبات رسیده که زندگی در پرتو دین، ازآنجایی‌که به انسان هدف می‌دهد، نوعی از حس آرامش را نصیب او می‌کند که در سایرین نیست؛ آنها معتقدند معنویت، عشق و معرفت به خداوند نقش مهم و کلیدی در زندگی انسان‌ها از قبیل آرامش روحی و روانی، شادمانی و سلامت جسمی و روانی دارد.
این مسئله از آنجا ناشی می‌شود که دین، الگوهایی را بر اساس فطرت انسان‌ها ارائه می‌کند و فطرت انسان‌ها نیز خداجوست و تمایل دارد اعمال او با رضایت خدا شکل بگیرد نه رضایت دیگران. معیار فرد مؤمن و دین‌دار آبادانی آخرت است نه صرفاً آبادانی دنیا. او به مرگ اعتقاد دارد و زندگی دنیا را فناپذیر می‌داند. او محبت به سایرین و همسایگان را تکلیفی اخلاقی و شرعی می‌داند و نسبت به حقوق دیگران بی‌تفاوت نیست. به طور طبیعی چنین فردی با چنین گرایش‌های فکری چون اهل معنویت است و نظر خدا بر نظر دیگران بر او ارجحیت دارد، آرامش هم دارد و دیگران نیز از دست او در آسایش هستند، همچنان که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در حدیثی برای مؤمن هشت نشانه بر شمرده، می‌فرماید یَا عَلِییُ یَنْبَغِی أنْ یَکُونَ لِلْمُؤْمِنِ ثَمَانُ خِصَالٍ: وَقَارٌ عِنْدَ الهَزَاهِزِ وَ صَبْرٌ عِنْدَ البَلاَءِ وَ شُکْرٌ عِنْدَ الرَّخَاءِ وَ قُنُوعٌ بِمَا رَزَقَهُ اللهُ لاَیَظْلِمُ الأعْدَاءَ وَ لاَیَتَحَامِلُ لِلاَصْدِقَاءِ بَدَنُهُ مِنْهُ فِی تَعَب وَ النَّاسُ مِنْهُ فِی رَاحَةٍ؛ یعنی ای علی، سزاوار است مؤمن هشت صفت داشته باشد: در طوفان‌های حوادث باوقار و در بلاها صبور و در آرامش و آسایش شاکر و به آنچه خدا به او داده قانع باشد، با دشمنانش مدارا می‌کند و بر دوستانش سختی روا نمی‌دارد و بدنش در زحمت و مردم از دست او راحتند؛ وَ النَّاسُ مِنْهُ فِی رَاحَةٍ.
این حدیث از زاویه‌ای دیگر پیام‌هایی را برای والدین و متولیان امر فرهنگ و آموزش دارد؛ به این معنا که تربیت‌ها باید سمت‌وسویی معنوی داشته باشد و باید به این‌گونه باشد که به فرزند بیاموزیم در سختی‌های زندگی، وقار و در بلاها صبر داشته باشند و خدا را حتی در آسایش شکر بگویند و نسبت به آنچه خدا عطا می‌کند قانع باشند و به‌گونه‌ای زندگی کنند که دشمن‌تراشی نکنند و نسبت به سایرین در نهایت ملاطفت و مهربانی برخورد کنند، طوری که برآیند کارنامه رفتاری او در نگاه دیگران این باشد که او فردی مهربان است نه هتاک و دریده خو.
متأسفانه گاهی ملاحظه می‌کنیم والدین معیارهایی برای زندگی موفق به فرزندان خود معرفی می‌کنند که حواس او را معطوف به آبادانی دنیا می‌کند و این امر سبب می‌شود عملاً فرزند از آخرت و معنویت دور شود و از آن طرف مدام درگیر اضطراب و نیز دچار تشویش افکار و امیال و روحیات منفی شود، طوری که هم به خود آسیب می‌رساند و هم اطرافیان. چنین فردی به‌طورقطع روی آرامش نمی‌بیند تا بخواهد در تلاطم‌های زندگی صبر داشته باشد و یا روحیه‌ای قانع ندارد؛ بلکه مدام طلبکار است و دوست دارد بیشتر داشته باشد؛ چرا که به او القاء شده رمز موفقیت، رشد تحصیلی، رفتن به بهترین دانشگاه، رشد مالی و سایر موارد است.
بهترین افقی که والدین می‌توانند برای فرزندانشان ترسیم کنند، خدمت به خلایق است. هرچند تمام این موارد یعنی علم و مال و خدمت به خلق را دین تأیید می‌کند، اما دین به آن پیوست معنویت و آخرت می‌بخشد؛ این امر سبب می‌شود اگر در هر یک از این امور مادی موفق نشد، نگران نباشد؛ بلکه بر خداوند توکل می‌کند. از دیگر سو سبب می‌شود او از علم و مال و اعتبارش بهره‌برداری منفی نکند و اخلاق و معنویت را فدای دنیای خود نکند و یا آخرت را به دنیا نفروشد. همچنین فردی که به فکر آخرت و معنویت باشد، دنبال علم نافع می‌رود نه علمی که صرفاً در آن پول یا سواد است؛ این علم نافع است که پیامبر صلی الله علیه و آله درباره‌اش می‌فرماید «ما مِن رَجُلٍ یَسلُکُ طَریقاً یَطلُبُ فیهِ عِلماً إلّا سَهَّلَ اللّهُ لَهُ بِهِ طَریقَ الجَنَّةِ»؛ هر کس از خانه خویش به جستجوی علمی برون شود خدا برای وی راهی به‌سوی بهشت بگشاید.
نتیجه آنکه باید خود و فرزندان و اطرافیان را به سمت دین و معنویت سوق دهیم تا در چنین شرایطی به تعبیر قرآن، امید به رستگاری داشته باشیم، حالا چه رسد به اینکه اهل دین و معنویت نباشیم؛ در چنین شرایطی باید به‌جای رستگاری، امید به هدایت و نجات از مهلکه‌های سخت دنیا داشته باشیم و نسبت به تربیت ناصحیحی که دادیم، تا ابد حسرت بخوریم.
منبع: خبرگزاری رسا
