به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها، حجت الاسلام والمسلمین سعیدی آریا، شب گذشته در محفل معارفی حرم مطهر بانوی کرامت در شبستان امام خمینی(ره)، ضمن تأکید بر اهمیت ایمان و امید، به تعاریف مومن در روایات اسلامی اشاره نمود و اظهار داشت: مولی الموحدین علی علیه السلام می‌فرمایند؛ «الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ، أَوْسَعُ شَيْءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَيْءٍ نَفْساً، يَكْرَهُ الرِّفْعَةَ وَ يَشْنَأُ السُّمْعَةَ، طَوِيلٌ غَمُّهُ، بَعِيدٌ هَمُّهُ، كَثِيرٌ صَمْتُهُ، مَشْغُولٌ وَقْتُهُ، شَكُورٌ، صَبُورٌ ….»، شادابی مومن در صورت او و ناراحتی اش در قلبش است؛ مومن کسی که در تعامل با مردم، آنها را شاد و به سمت خود می‌کشاند.
وی به سعه صدر بالای مومن در مواجهه با مشکلات و پذیرش نقدها اشاره نمود و با تأکید بر این که مومن کسی که نفس خود را کنترل و تربیت نموده است، اذعان داشت: نفس اماره اگر تربیت و ذلیل نشود، بسیار امر کننده به بدی ها خواهد بود و عمل انسان را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
سخنران حرم مطهر بانوی کرامت ضمن اشاره به آیه « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا …»[۱]، با بیان این که ایمان وجود حداقلی و حداکثری دارد، خاطرنشان ساخت: هیئات و مجالس عزاداری و مذهبی برای تربیت شدن انسان و حرکت در تجلی زندگی دینی و تقویت بعد ایمانی است.
وی با تأکید بر این که انسان مومن از بلند پنداری کراهت و نسبت به روایات و نصایح اهل بیت علیهم السلام پذیرش بالایی دارد، یادآور شد: صفات انسان و جامعه مومن این است که در آن رفعت و بلندی طلبی وجود ندارد و مبتنی بر اذله نفسه حرکت می‌کند. نفس تا وقتی دنبال رفعت و بزرگی باشد، انسان را بدبخت و ذلیل خود می‌سازد.
سعیدی آریا با اشاره به این که مومن از شهرت و معروف شدن نیز دوری می‌جوید، خاطرنشان ساخت: مومن انسان بلند همتی است که در هدفگیری‌های زندگی، نگاه آینده‌نگرانه‌ای را در پیش می‌گیرد؛ لذا برای امیدآفرینی در جامعه، همت بلند را نه تنها در تک تک افراد، بلکه باید در کل جامعه تزریق نمود.
وی ناامید سازی جامعه نسبت به اسلام، دین و انقلاب را رویه‌ای شیطانی توصیف نمود و با تأکید بر این که مومن اهل تفکر بوده، ضمن پرهیز از پرگویی، سکوت طولانی دارد، اظهار داشت: انسان‌های دنیا کثیر الکلام و قلیل المنفع هستند که دائما سخنان بیهوده را بر زبان جاری می‌سازند.
سخنران محفل معارفی حرم مطهر با بیان این که مومن، ضمن پرهیز از سخنوری بیهوده، حتی گوش خود را نیز وقف علم نافع می‌سازند، اذعان داشت: در فرهنگ اهل بیت علیهم السلام، انسان همواره حرف به درد بخور می‌زند و اگر نمی‌داند، سکوت اختیار می‌کند. مومن خود را از گرفتاری در بیکاری و تلفت شدن وقت و عمر رها می‌سازد.
وی ضمن اشاره به این که هر خوشی خوب نیست، با بیان این که زندگی انسان مملو از خاطرات خوشی لحظه‌ای است که در گذر زمان به ناراحتی تبدیل می‌شوند، خاطرنشان ساخت: انسان مومن هیچگاه نمی‌تواند بیکار بماند و در عین پرهیز از اتلاف وقت و خلق خوشی‌های ظاهری زودگذر، با نگاهی بلند و آینده‌نگرانه از عمر خویش حداکثر استفاده را نموده، همواره خود را در مسیر طاعت الله قرار می‌دهد.
سعیدی آریا در بخش پایانی سخنان خود ضمن اشاره به این که تنبلی دور از ایمان است و کسی که در کار دنیایی‌اش تنبل باشد، نباید به آخرت آن امیدی داشت، اظهار داشت: مومن اهل شکر الهی است و در تمام فرازهای زندگی با دل و جان حمد و ثنای الهی را بر زبان جاری می سازد.
[۱] – آیه ۱۳۶ سوره نساء
