در عالم مقاماتی است که عده ای با غفلت، از رسیدن به آن‌ها محروم می‌شوند درحالی‌که هوشیاران اهل باطن کمی به خود سختی و تعب داده و قله نشین کمالات می‌شوند . ازجمله کمالات وجودی عالم بقا، نیل به مقام والای شفاعت است .
مقام شفاعت، موهبتي است الهي كه خداوند متعال به آنان كه روحشان به جلوه قدسي مزيّن است و در طلب رضایت محبوب گام برداشته‌اند ، عنايت مي‌كند.
بر اساس بيان و دلالت روايات، عالي‌ترين مرتبه آن «مقام محمود» است كه پيامبر اكرم (صلی‌الله عليه و آله) در روز رستاخيز در آن مقام، طلوع مي‌كند و آبشار نور شفاعت را از آن مطلع بر امت جاري مي‌گرداند.(الميزان، طباطبايي، ج ۱، ص ۱۷۶ و ۱۷۷)
بیست‌وپنج آيه قرآن( المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الكريم، واژه «شَفَعَ») درباره شفاعت – نفياً و اثباتاً – اشاره دارد و بيش از ۳۰ مرتبه اين كلمه و مشتقات آن در قرآن تكرار گرديده است؛ اين فزوني آيات، دليل روشني بر اهمیت موضوع شفاعت در قرآن است.
پيامبر اكرم (صلی‌الله عليه و آله) در تفسير آيه «عَسي اَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً»(اسراء ۷۹ )
فرمود: «هُوَ المَقامُ الَّذي اَشْفَعُ لاُِمّتي فِيهِ»(مسند، احمد بن حنبل، ج ۲، ص ۵۲۸/ سنن ترمذي، ج ۴، ص ۳۶۵، ح ۵)؛
«(مقام محمود كه در اين آيه آمده است) همان مقامي است كه در آن براي امتم شفاعت مي‌كنم.»
آن مقام والایی که هیچ کس نمی‌تواند بر قله رفیع دست یابد مگر کسانی که اهل تهجد و نافله و عصمت باشند .
تهجد و عصمت آن فاطمه‌ای که در اثر عبادت، صاحبشانی از شئون الهیه و عصمتی از مراتب عالیه شد و حتی لقبش نیز مفتخر به معصومه شد زبانزد ملائکت الله شد!
حضرت فاطمه معصومه (عليهاالسلام) نيز به خاطر همین کمالات اعطایی در نسب و اکتسابی در حسب ، شفاعت مي‌كند. شفاعتی که گستره سفره‌اش به وسعت تمام تشيّع است. حضرت امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «تَدْخُلُ بِشَفاعَتِها شيعَتِيَ الْجَنَّةَ بِاَجْمَعِهِمْ(سفينةالبحار، ج ۲، ص ۳۷۶)؛
به شفاعت فاطمه معصومه، همه شيعيانم به بهشت مي‌روند.»
استحقاق چنين مقام و منزلتي براي حضرت معصومه (عليهاالسلام) روشن و آشكار است.
در سالروز وفات شهادت گونه و مظلومانه و غریبانه شما ای بانوی کریمه دست طلب بر شفاعتتان چنگ میزند و با نگاهی حسرت‌آمیز ، زبان دلم زمزمه می‌کند:
“یا فاطمه اشفعی لنا عندالله، فإن لک عند الله شانا من الشأنا من الشأن..”
صالحی
