به گزارش پایگاه خبری آستان حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها، حجت الاسلام والمسلمین رضا محمدی در شبستان نجمه خاتون حرم مطهربا بیان اینکه گاهی افراد از کار وتلاش خوداری کرده ومی گویند به خدا توکل کردیم ، تصریح کرد: توکل زمانی معنی پیدا می کند که بنده وظیفه خود را به درستی انجام دهد ونتیجه را به خداوند واگذار کند.
و ی افزود: بر خلاف وکیل های معمولی که گاهی نمی توانند خسارت وکمبودها را جبران کنند، خداوند متعال به واسطه امدادها وقوانینی که در عالم هستی آفریده، کمبودها ونواقص را برطرف می کند.
خطیب حرم مطهر باابراز اینکه امامان معصوم(ع) علی رغم گذشت وبردباری که داشتند ولی هیچ گاه در مقابل کفر و دشنام به خداوند سکوت نمی کردند ، گفت: امام علی(ع) در خطبه ۱۸۴ نهج البلاغه در پاسخ به برج بن مسهر طائی که صدا زد« لا حکم الا الله» فرمود:« ُسْکُتْ! قَبَّحَک الله یا أثرم! فوالله! لقد ظهر الحقُّ فَکنتَ فیه ضَئیلاً شَخْصُک خفیّاً صوتُک، حتّی إذا نَعَرَ الباطلُ نَجَمْتَ نجومَ القرن الماعز». امام علی (ع) او را چنین خطاب کرد:ای کسی که در خرد، به قدری زشتی که گویا دندانهای پیشت افتاده است، خاموش شو! خدا تو را زشت گرداند! به خدا سوگند! تو، وقتی که حق به میدان آمد و ظاهر شد، شخصی فرومایه و ضعیف بودی و صدایت پنهان بود، همین که باطل آشکارشد تو نیزمانند شاخ بز، آشکار شدی.
حجت الاسلام والمسلمین محمدی عقل، نقل، وجدان و فطرت را از راه های کسب معرفت ذکر کرد و یاد آورشد: منظور امام علی(ع) از آشکار شدن حق، ولایت خودشان بوده است که هم از طریق سخن پیامبر(ص) آشکار شده است وهم از طریق وجدان که همان علم وشواهد عینی است.
وی افزود: امام علی(ع) در خطبه ۱۸۵ به صفات ثبوتی خداوند اشاره می کند ومی فرماید« الحمد الله فیها و یثنی علی رسوله و یصف خلقا من الحیوان حمد الله تعالی الحمد لله الذی لا تدرکه الشواهد ، و لا تحویه المشاهد ، و لا تراه النواظر ، و لا تحجبه السواتر ، الدال علی قدمه بحدوث خلقه ، و بحدوث خلقه علی وجوده » امام (ع) می فرماید: ستایش مخصوص خداوندی است که حواس او را درک نکنند ومکان ها او را در برنگیرند، دیده ها تو را نبیند و حجابها تو را نپوشانند، با حدوث ازلیت خود را آشکار ساختی و با اسرار خلقت وجود خود را نشان دادی.
وی بیان داشت: مخلوقات دودسته هستند یا حادث اند یعنی نبودند ودر زمان خاصی به وجود آمده اند یا همیشگی اند وزمان خاصی ندارند که عالم از نظر حادث ذاتی است یعنی وجودش از خودش نیست واز نظر زمانی قدیمی است یعنی از همان اول خلق شده بود و تنها وجود خداوند از نظر ذاتی و زمانی قدیم است .
حجت الاسلام والمسلمین محمدی خاطرنشان کرد: امام علی(ع) در ادامه می فرماید:« و باشتباههم علی ان لا شبه له الذی صدق فی میعاده ، وارتفع عن ظلم عباده ، وقام بالقسط فی خلقه و عدل علیهم فی حکمه مستشهد بحدوث الاشیاء علی ازلیته » همانند بودن اشیاء دلیل بر آن نیست که برای خداوند همانندی وجود دارد، هم او که در وعده هایش صادق است وبالاتر از آن است که به بندگان ظلم کند، در مورد مخلوقاتش به عدل وداد رفتار می کند و حادث بودن اشیاء گواه بر وجود همیشگی اوست.