پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه علیهاالسلام: دشمنان امام را به ناکثین، مارقین و قاسطین تقسیم میکنند. اما آنچه حضرت را به شهادت رساند و گوشه نشین کرد، نفاق بود. نفاقی که در قالب تکفیر ظاهر شد و نهایت امر شمشیر را بر پیکره اسلام وارد کرد. جنگ حضرت بیش از آنکه با کفار باشد، با نفاق و متحجرین بود. اینجاست که می شود فهمید چرا حضرت جنگ خارجی نداشت و بر داخل تمرکز کرد. حضرت در برابر دفاع از اسلام برپاخواست و برای آن هزینه داد. امام ضربت خورده مقابله با نفاق و تحجر بود. به واقع حضرت درست انحراف در اسلام را شناخت. التقاط، نفاق و تحجر و تزویر دامن اسلام ناب را گرفته بود. اسلامی که جهاد برایش یک امر اکبر و اصغر است و هر دو بعد زندگی را در بردارد. توجه حضرت به خود سازی و ساخت اقتدار درون در کنار توجه به جهان از مهمترین اقدامات حضرت در برابر دشمنان بود. ایشان متوجه شد آنچه ارکان اسلام را نابود می سازد، کارگزاران نا سالم و اشخاص متحجر بازی خورده است. عمق روشنگری و ایستادگی حضرت در جنگ نهروان و سخنرانی ایشان برای مقابله با تحجر موجب شد تا بسیاری از کسانی که اغفال شدند، باز گردند و جذب شوند. بررسی حکومت حضرت درس های بزرگی دارد. مقابله با تحجر و نفاق، برخورد سخت با کارگزار نا سالم و منصوب، عدم گذشت از حکومت بخاطر نسبت خونی و یا سببی، روشنگری و جذب حداکثری بخش کوچکی از این درس هاست.
برای اولین بار بود پس از رسول الله، حکومت اسلام رنگ و بوی هادیانه گرفت. پیش از این رهبران جهان اسلام که بر کرسی خلافت تکیه زده بودند، خود را مختار در شئونی می دانستند که نتیجه ای جز دوری از دستاوردهای رسول الله به ثمر ننشست. اما حضرت امیر المومنین علی علیه السلام، مسئولیت حکومت اسلامی را در قالب امامت و ولایت تعریف کرد. ایشان علاوه بر تکیه بر کرسی حاکمیت، امامت امت را هم بر عهده داشت. هدایت قلوب مسلمین، وعظ و نصیحت آنان، آگاهی بخشی نسبت به تحولات داخلی و خارجی واز همه مهمتر هدایت جامعه به سمت قرب الهی نکاتی بود که نفاق و تحجر در برابر آن قرار داشت. مسر هدایت گری که حضرت پس از رسول الله زنده می کرد بزرگترین دشمن نفاق بود. ایشان در برابر نفاق ایستاد و نهایت امر کسی که ستون خمیه گاه اسلام است و اساس و مفسر امر الهی، در نماز به دست یک ماموم به شهادت می رسد و برای قتل حضرت، نیت قربه الی الله میکند! خام اندیشی است که حرکت اصیل حضرت را درست تفسیر نکنیم و او روشنگر و سراج راه حق ندانیم.
امام ضربت خورده، امام آسیب دیده از کینه و حسادت منافقین بود. نفاق همیشه هست و هدایت همیشه باید به آگاهی بخشی و روشنگری بی انجامد.
در چنین بررسی ای می توان دریافت که حضرت چه حجم عظیمی از تحولات را در ۵ سال زعامتشان بر عهده گرفت و به نتیجه رساند. دریافت واقعی از سبک زندگی حضرت نشان میدهد، سیره ایشان مخالفت قطعی با نفاق و تحجر داشت و اگر جایی بخواهیم سیره درست حضرت را تشخیص دهیم بایستی میزان فاصله سیره را با نفاق، تحجر و ایستادن در برابر کفار درک کرد.
امیر مسروری
