به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلام الله علیها، غروب روز محاصره کربلا(تاسوعا) فرارسید عَلم های عزا برافراشته شد و رجزهایی که در سنت هیئات عزاداری مرسوم بود دوباره بر لب‌های عزاداران جاری شد؛ مضمون رجزها خبر از آن می‌داد که تاریخ سال ۶۱ هجری مانند دیشب را در حالی تجربه کرد که امام حسین علیه‌السلام تا صبح با معبودش به مناجات نشست و آماده ذبح عظیمی شد که خداوند از زمان ابراهیم خلیل‌الله به تعویق انداخته بود.
حرارتی در قلوب مؤمنان برپاشده بود و شب تا نیمه پیشرفت؛ تیک‌تاک ساعت دیگر از شرم انگیزه‌ای برای مرور این لحظات نداشت.
آری شب از نیمه گذشت و انتظار می‌رفت آستان قدسی حضرت معصومه سلام‌الله علیها محیطی خلوت‌تر را تجربه کندو ساعت‌های حرم نیمه‌شب عاشورا را تا صبح به یاد امامی مظلوم و تنها با شرمساری مرور کنند، اما برنامه از قراری دیگر محیا شد.
حرارت شب عاشورا قلوب عزاداران را نمی‌گذاشته به ساحت غفلت وارد شوند و شور حسینی وارد ساحتی دیگر از عزاداری شد، قرآن‌ها در مقابل عزاداران قرار گرفت و مؤمنان تا نماز صبح به احیاء نشستند.
محفلی قرآنی بر پا شد، حجت‌الاسلام بخشی پس از آیین قرآنی احیاء شب عاشورا به بیان مواعظی عاشورایی پرداخت و برزگر، مداح اهل‌بیت مناجات شب عاشورا را قرائت کرد.
ساعت آماده تحویل لحظه اذان صبح بود که عزاداران عاشورایی به نماز شب همت کرده بودند و خورشید طلوعی سرخ را دوباره به تاریخ قیام افزود.
از جای‌جای دنیا می‌توان گفت هیئاتی در صحن امام رضا علیه‌السلام (حرم مطهر) حاضرشده و تسلیت عاشورا را به ساحت قدسی حضرت معصومه تقدیم دانستند، آن‌قدر عزادار در صف این تعظیم و تسلیت قرار داشت که هرلحظه می‌شد رنگ و گویش و زبانی را در رجزهای عاشورای قم شنید هنوز انتهای صف از هیئات عزاداری پر بود که بانگ اذان ظهر بر قلوب حرارت دیده عاشورایی عزاداران قرائت شد و عَلم ها بر زمین آمد و علمداران و سینه‌زنان هیئات آماده گفت‌وگوی دیگر با معبود خود شدند، آری تاریخ در مکتب عاشورا این بار شاگردان خود را به اقامه نمازی فراخواند که ریشه‌های فتن را می‌سوزاند و قلوب را تطهیر از دنیا و آماده مقاومتی ستودنی در طول سال می‌کند.
نماز عاشورایی ظهر عاشورای سال ۱۴۴۰ با امامت آیت‌الله سید محمد سعیدی، تولیت آستان مقدس حضرت معصومه سلام‌الله علیها با حضور خیل عظیم مردمی برگزار شد.(t1)
