پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلام‌الله علیها؛ این روزها دل‌های عاشقان سیدالشهدا(ع) هوایی است، هوایی زیارتی با حال و هوای جابر، زیارتی با حال و هوای اسرای کربلا که با تازیانه از اجساد پدر، برادر و عزیزان‌شان جدا شدند و مثل چنین روزهایی خود را به کربلاء رساندند؛ به راستی چقدر حال و هوای پیاده‌روی اربعین دوست داشتنی است، در هیاهوی روزمرگی‌ها و به دنبال دنیا دویدن‌ها چند روزی هم برای دل‌مان راه می‌رویم، قدم در جای قدم‌های جابر گذاشته ستون‌های جاده را شمرده و برای تسکین دردهای دل‌مان اشک می‌ریزیم و چه عاشقانه میزبان و میهمان در کنار هم یاد آزادگی و آزادمردی را زنده می‌کنیم اما حیف که امسال…
چرا این گونه است؟ که انسان تا نعمتی را دارد قدرش را نمی‌داند و وقتی از دست می‌دهد جز حسرت و اندوه چیزی نمی‌ماند؟ حال که به آن روزها می‌اندیشیم می‌بینیم چه نعمت بزرگی بود و چه عشقی و چه شوری و چه احساسی. انسان‌هایی که با شکل و فرهنگ و ظاهری متفاوت به دنبال یک هدف بودیم، همه به سمت آزادگی حرکت می‌کردیم و همه شعار دلدادگی به امام آزادگان را بر زبان جاری می‌ساختیم.
خدایا می‌دانیم که رسم تو زیادی نعمت در برابر شکر است، اما چه کنیم که غرق در نعمت بودیم و از شکر غافل؛ خدایا می‌دانیم که عادت تو استجابت مؤمن است در برابر دعا، اما چه کنیم که فراموش‌کاریم و مقصر؛ خدایا می‌دانیم که توبه گنهکاران را می‌پذیری و دست خالی ردّمان نمی‌کنی ولی چه کنیم که شیطان فریبکار است و ما ضعیف؛ خدایا خودت گفتی که اگر گناه کردید و پشیمان شدید استغفار کنید و خداوند آمرزنده و مهربان است.
خدایا این روزها به مهربانیت امید بسته‌ایم و غفاریتت را واسطه می‌کنیم و خالصانه از گناهان خود پشیمانیم و به درگاهت بازگشته‌ایم؛ دست‌های خالی‌مان خاضعانه به سمت تو است و زبان‌مان تنها به دعا در پیشگاه تو گویاست؛ خدایا اکنون به شکرانه نعمت‌هایی که داشتیم و اکنون نداریم تو را سپاس می‌گوییم تا به رسم خود دعای‌مان را اجابت، توبه‌مان را قبول و نعمت عافیت، زیارت و جماعت را بر ما زیاد کنی.
اگرچه گناه‌کاریم ولی ما ملت امام حسینیم؛ خدایا این روزها عطش زیارت مولای‌مان تمام وجودمان را گرفته و تشنه‌تر از هر زمان دیگری در پی آب حیاتی هستیم که فرات از آن می‌نوشد؛ هر چند گناه‌مان باعث شد که عذابت بر ما نازل شود و نعمت دیدار و تجدید بیعت با امام شهیدمان از ما گرفته شود اما عشق امامت و ولایت را در دل داریم؛ اگرچه تمام وجودمان حرکت به سمت کربلا است ولی گوش به فرمان ولی خداییم و حرف او را زمین نمی‌گذاریم؛ اگر ولی فقیه امر کند، تا کربلا که هیچ تا خود قدس هم با پای پیاده می‌رویم اما اگر بگوید در خانه عزاداری کنید باز هم امر او را بر دیده می‌گذاریم.
ما ملتی هستیم که پای مکتب امام شهیدمان آموختیم که سلامت بدون امام بی‌معنی است و سلامتی که امام‌مان نباشد را نمی‌خواهیم ولی اگر امام، ما را سالم بخواهد همگی مدافعان سلامت خواهیم شد تا جامعه‌ای نیرومند و سالم را برای فتح جبهه‌های سخت پیش رو بسازیم و در نهایت قدرت به مصاف شیطان بزرگ برویم.
اکنون که گرفتار ویروس منحوس کرونا شده‌ایم و به حکم عقل چاره‌ای جز سلام و زیارت از راه دور نداریم ولی اشکهایمان از غم اباعبدالله(ع) بر گونه جاری است و قلب‌های‌مان برای غم اهل‌بیت امام حسین علیهم السلام سوزان است؛ خدایا به دعای امام صادق علیه‌السلام رحمت واسعه خود را نصیب چشم‌های گریان، قلب‌های سوزان و زبان‌های نالان از غم اباعبدالله الحسین علیه‌السلام کن و شرّ این ویروس را از سر همه جهان کم کن تا دوباره بتوانیم بزرگترین اجتماع صلح آمیز جهان را مقابل همه جهان به نمایش بگذاریم و زیارت اربعین را در کربلا و کنار میلیون‌ها عاشق زائر بخوانیم.
سید حسین حسنی
