پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلام الله علیها_فاطمه قاسمی: خداوند متعال انسان را در گهواره‌ای از عشق خلق کرده است و یکی از عالی‌ترین مراتب عشق خداوند به بنده این است که خدای عز و جل هیچگاه زمین را از نعمت ولی خود خالی نگذاشته است، ولی و خلیفه‌ای که در زمین نماد عشق الهی به بندگان است و در مسیر این عشق حتی اگر تا مصلوب شدن هم می‌رفت و به وسیله کارگزاران شیطان به شهادت می‌رسید از هدایت بندگان در مسیر بندگی خدا که جز عشق به ذات اقدس خداوند نیست. دست‌بردار نبود.
خداوند بر بشر منت گذاشت و در تمامی اعصار برای او نبی و امامی شایسته قرار داد تا او را در مسیر کمال هدایت کند، در ابتدای این مسیر خداوند رحمان و رحیم برای هدایت بندگان، حضرت آدم ابوالبشر را به عنوان نخستین راهنما و هادی قرار داد در برهه‌ای از تاریخ نیز خداوند برای پیامبری و هدایت بشر حضرت عیسی را برانگیخت در حالی‌که نوزادی در گهواره بود و این چنین بود که خداوند با نبوت و پیامبری حضرت عیسی که به امر الهی از مادر بدون پدر متولد شده بود و در گهواره با انسان‌ها سخن می‌گفت و خود را عبد صالح خداوند معرفی می‌کرد به بندگان نشان داد که ولایت و امامت و نبوت سن و سال بردار نیست و خداوند در هر کجا که بخواهد ولایت خود را مستقر می‌کند؛ چراکه ولایت و امامت دری گران‌بهاست و انسان در این موضوع حق دخالت ندارد؛ زیرا هرکه عاشق خالق باشد عاشقانه و از دل جان پذیرای فرمان اوست و به فرمان او در مسیر ولایت حرکت می‌کند.
خداوند بعد از بعثت خاتم پیامبران بر بشر نعمت پیامبری را به حد عالی آن رساند و دین را بر بشریت که همان اسلام است تمام کرد.
اگر چه در روز عید غدیر. حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم به فرمان خداوند کام بشر را به نعمت امامت امیر المومنین امام علی علیه السلام شیرین کرد؛ اما این بشر خاکی در این جهان افلاکی با سقیفه این شیرینی را در کام خود به زهر مبدل ساخت و به جای متنعم شدن از این حلوای شیرین آن را کنار گذاشت و ردای خلافت را به جای امامت بر تن تاریخ پوشاند.
چرخ زمان به امر الهی حرکت کرد تا به زمان امامت هشتمین ستاره آسمان امامت سلطان سریر ارتضا امام رضا علیه السلام رسید مامون پس از اینکه نتوانست از امام رضا علیه السلام که سبط راستین رسول اکرم صلی الله علیه وآله و سلم بودند به نفع خود استفاده کند و با فریب ولایتعهدی در خفا بر تن امامت جامه خلافت بپوشاند و به خلافت خود مشروعیت بخشد تصمیم به شهادت امام رضا علیه السلام و یتیم کردن بشریت از نعمت پدری مهربان و ولی دلسوز مانند امام رضا علیه السلام گرفت.
خداوند در هر عصر زمانی ولی خود را مبتلا می کند و همانطور که مادر امامت حضرت زهرا سلام الله علیها ممتحنه ای قبل از امتحان هستند خداوند هشتمین امام را نیز سخت امتحان کرد و همان‌گونه که همگان محمد رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را به خاطر نداشتن پسر مورد تهمت قرار داده و ایشان را ابتر می‌دانستند امام رضا علیه‌السلام هم تا سن ۵۰ سالگی فرزند پسر نداشتند و مورد همین اتهام بودند؛ اما خداوند چون مقدر کرده بود که فرزندان حضرت زهرا سلام الله علیها خیر کثیر دامن نبوت باشند با وجود ۵۰ سالگی به امام فرزندی بس دلنشین و شیرین و بخشنده به بخشندگی و کرامت امام جواد علیه‌السلام اعطا کرد، نعمتی و میوه‌ای که پس از شهادت حضرت معصومه سلام‌الله علیها و حضرت شاهچراغ علیه‌السلام برای ادامه مسیر امامت دل امام رضا علیه‌السلام و بشریت به او روشن بود و امام رضا علیه‌السلام به واسطه بخشندگی این فرزند او را جواد نامیدند، جوادی که در بخشش و جود و علم و حکمت و فضل به حق آینه تمام نمای کمالات حضرت احدیت در زمین برای بندگان بود.
خداوند در این برهه از زمان چون مقدر کرده بود امام رضا علیه‌السلام شاخصه‌های امام‌شناسی را از طریق آیات و روایات به مردم معرفی کردند و مردم و علمای شیعه پس از امام رضا علیه‌السلام مامور بودند به وسیله همین محک‌های قرآنی و روایی امام بعد از امام رضا علیه‌السلام را بشناسند و تشخیص دهند؛ اما از آن جایی که امام جواد علیه السلام به واسطه اینکه در هفت سالگی به امامت برانگیخته شدند امتحانی سخت در عرصه امام‌شناسی، امام باوری و امام یاوری برای شیعیان بودند.
البته در این میان عده ای از شیعیان به روایت تاریخ به دلیل اینکه هیچگاه این سخن قدسی امیر المومنین علیه السلام را مورد عمل قرار نداده بودند و از سرگذشت امت‌های قبل بی‌اطلاع و تاریخ نخوانده بودند و به این نکته توجه نکرده بودند که همانطور که خداوند نبوت را در نوزادی مانند حضرت عیسی علیه السلام قرار داده بود می‌تواند امامت را نیز در کودکی خردسالی مانند امام جواد علیه السلام در سن هفت سالگی قرار دهد.
زمانی که امام جواد علیه السلام به امامت برانگیخته شده‌اند به دلیل سن و سال کم، امام عصر خویش را تنها رها کردند و مدت‌ها طول کشید تا شیعیان به سراغ امام جواد علیه السلام آمدند و حتی با وجود اینکه تمامی اندیشمندان و شخصیت‌های عصر امام از فضائل، علم، حکمت و تقوای امام آگاه بودند باز عده‌ای فتنه واقفیه را به پا کردند و متأسفانه در این میان گروهی از شیعیان حتی به شاگردی امام جواد علیه السلام نرفتند و تنها زمانی بیرق ولایت امام جواد علیه السلام را پذیرفتند که امام در سن ۲۵ سالگی به شهادت رسیدند.
این در حالی بود که اسقف مسیحی در شان امام جواد علیه السلام ایشان را پیامبری از پیامبران الهی معرفی می‌کند و حتی زمانی که مامون چون امام جواد علیه‌السلام را به دامادی پذیرفته بود مورد انتقاد قرار گرفت در پاسخ به اینکه چرا امام جواد علیه السلام را با وجود سن کم به دامادی پذیرفته است، امام را افضل عالمان و شیوخ عصر معرفی کرد و گفت با وجود اینکه امام کودک است در علم، حکمت، دانش، فضیلت و تقوا هیچکس به مرتبه و جایگاه ایشان نمی‌رسد و امام جواد علیه‌السلام در مناظرات زیادی که بعدها خلفای عباسی برپا کردند این موضوع را به مامون و دیگران اثبات کردند.
