استاد حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه مؤمن عبد بوده و عبد تسلیم خداوند است، گفت: چون و چرا نشانه بی معرفتی انسان به خداوند است.
به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلام الله علیها، حجت الاسلام حسن سعیدی، استاد حوزه علمیه قم امروز در آستان مقدس حضرت معصومه سلام الله علیها با بیان اینکه کمال انسانی دارای سه مرتبه است، گفت: مرتبه تسلیم، مرتبه عبودیت و مرتبه رضا سه قله کمال و عبودیت انسانی است و در این زمینه آیات و روایات زیادی وجود دارد.
وی افزود: تا انسان تسلیم نشود به مرتبه عبودیت نمی رسد و تا عبد نشود نمی تواند به محل رضا برسد.
استاد حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه دعای انسان نیز دعای یک عبد به درگاه مولا است، تصریح کرد: بنده و عبد کاری به دستور دادن نداشته بلکه منتظر دستور خداوند است.
حجت الاسلام سعیدی با اشاره به اینکه خداوند دستور به دعا داده است، ادامه داد: خداوند می فرمایند که به واسطه دعا به شما توجه می کنم.
وی افزود: انسان عبد است و تسلیم؛ بنابراین چرا و چراها در زمینه که دعای من مستجاب نشد نشانه این است که انسان عبد نشده است زیرا انسانی که عبد باشد به مرحله و ورطه چرا و چراها وارد نمی شود و انسان تا عبد نشود به خشنودی از خدا و همان مقام رضا که بالاترین مربته در عالم هستی است نمی رسد و اگر انسان به مقام رضا رسید به کمال مطلق انسانیت رسیده و منبع فیض الهی می شود و انسان زمانی که به کمال مطلق رسید به خود خدا متصل می شود.
استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: انسان باید بذر وجود خود را برای فیوضات الهی آماده کند و گرنه مانند زمین لایزرعی است که هر چه باران بر آن ببارد حاصل خیز نمی شود و رسیدن به فیض الهی جز با صعود به سه قله تسلیم، عبودیت و بندگی حاصل نمی شود.
حجت الاسلام سعیدی با اشاره به نشانه های بی معرفتی به خدا، گفت: ناسپاسی و گلایه و شکایت مداوم نسبت به خداوند نشانه بی معرفتی انسان به خداوند است زیرا اگر انسان معرفت داشت می دانست که رب خداوند است و این خداوند است که آدمی را به وسیله آزمایش ها به استعدادها و کمال مطلوب وجود او می رساند.
وی افزود: امام باقر(ع)می فرمایند« که برای من مهم نیست که هر روز بلند می شوم مریض باشم یا تندرست، پولدار باشم یا فقیر، چون خداوند متعال می فرماید برای مؤمن هر چه پیش آرودم به خیر اوست».
استاد حوزه علمیه قم اظهار کرد: رسول خدا(ص) می فرماید« هر پیش آمدی برای شما پیش آمد فال خیر بزنید و فال شر نزنید و کسانی که فال به شر می زند، این ها کسانی هستند که خیر نمی بییند زیرا اگر می خواهی خیر ببینی تفعل به خیر بزن زیرا خداوند خیر است و برای انسان خیر می خواهد».
