رابطه مادر و فرزند فراتر از آن است که متأثر از اتفاقات باشد. هر چندبار که کودکی از روی نادانی اشتباهی مرتکب شود، انتظار دارد تا از سوی مادر مورد خشم قرار گیرد. او از دست مادر می‌گریزد اما خوب که نگاه می‌کند چاره‌ای جز آغوش مهربان مادر ندارد. برای همین با روی گریان و قلب پشیمان به سوی مادر باز می‌گردد؛ مادر هم گویی که تمام اشتباهات فرزندش را به باد فراموشی سپرده باشد با مهربانیِ تمام و کمال پذیرای اوست…
این است ماجرای بنده‌ی گنه‌کار و خداوند مهربان…با این تفاوت که گناه من چندین برابر اشتباهات کودکانه است و مهربانی تو بارها و بارها بیشتر از محبتِ مادرانه…
پس ای خدای مهربانِ من! به عقوبت گناهانم مرا از خودت مَران و خشم بر من مگیر که اگر با تازیانه‌های عذاب و انتقام با گناهان و نافرمانی‌ها و خطاهای من برخورد کنی حق‌داری اما مانند همیشه آغوش مهربانی باش برایم تا در پناهت راه و رسم بندگی را بیاموزم و انجام دهم؛ خدایا تو خود کمک کن تا از موجبات خشم تو دور باشم. تا کی خطا کنم و از ترس خشم تو توبه کنم؟ خدایا کمکم کن تا از خطاهایی که زمینه‌ساز خشم توست دور باشم. تو را به فضل و عطاهایت ای خدایی که اوج دل‌بستگی‌های بندگانت هستی …
—
اللَّهُمَّ لا تَخْذُلْنِي فِيهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِيَتِكَ وَ لا تَضْرِبْنِي بِسِيَاطِ نَقِمَتِكَ وَ زَحْزِحْنِي فِيهِ مِنْ مُوجِبَاتِ سَخَطِكَ بِمَنِّكَ وَ أَيَادِيكَ يَا مُنْتَهَى رَغْبَةِ الرَّاغِبِينَ
خدايا مرا در اين ماه به خاطر نزديك شدن به نافرمانی ات وامگذار، و با تازيانه هاى انتقامت عذاب مكن، و از موجبات خشمت دورم بدار، به فضل و عطاهايت، اى نهايت دلبستگى دل شدگان
میلاد اسماعیل‌زاده
پایگاه خبری آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها