پایگاه خبری آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها: “کوثر” چیست؟ همان شئ مطلوب و پسندیده ای که شان و خاصیتش کثرت و فزونی و فراوانی است.
همان که سعادت دنیا و آخرت را در بر داشته باشد. همان که از طرف ذات حق و وجود خیرخواه مطلق سرمنشا گرفته باشد.
به تعبیر مفسر بزرگ قرآن، فخر رازی در تفسیر کبیر؛ مفهوم “خیر کثیر” را زمانی می توان دقیق تر فهمید که آن را با “متاع قلیل” وصف دنیا ، مقابل هم قرار دهیم.
عرصه مخلوقات دنیا با همه زرق و برق خود ، تنها موصوف به “متاع قلیل” می شود؛ بهایی ناچیز و اندک! به قدری ناچیز که از نظر امیرالمومنین(ع) حتی از لنگه کفش وصله دار هم پست تر است. همان دنیایی که در نهایت به فناء میرسد: غایَةُ الدُّنیا الفَناءُ(غررالحکم).
همان دنیای فتنه انگیزی که در قیامت هم مایه اختلاف و جدل است: إِنَّ ذَلِكَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ؛ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻭ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﺍﻫﻞ ﺁﺗﺶ ﺣﺘﻤﻰ ﻭ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ.
در حالیکه کوثر، خیر فراوان و سراسر نعمت و رحمت است و هرکس به اندازه ظرفیت و استعدادش از آن بهره مند می شود و مایه هیچ گونه نزاع، اختلاف و جدالی نیست.
“کوثر” باران لطیفی است که طبع هر بیننده ای را نوازش و زندگی هر موجودی را تضمین می کند. کوثر، چشمه جوشانی است که طالبان طهارت را صفای باطن میدهد و عارفان و رهجویان طریقت را شریعت می نمایاند.
“انااعطیناک الکوثر” یعنی به پیامبر کوثری الهی که مایه ادامه جریان نسل نبوت و امامت است، اعطا گردیده و سبط النبی هم به تعبیر رسول اکرم (ص): ” حسین منی و انا من حسین “، پس حسین علیه السلام هم کوثری دارد برای ادامه راه قیام عاشورا و مبلغ ندای کربلا. اگر فاطمه علیهاالسلام کوثر النبی بود، رقیه خاتون سلام الله علیها هم کوثرالحسین علیه السلام است.
همان کوثری که امام در هنگام وداع فرمود: الا یا رقیه! یا ام کلثوم! انتم ودیعه ربی ، الیوم قد قرب الوعد. ای رقیه و ای ام کلثوم! شما امانت خدای من هستید، اما کنون لحظه وداع رسیده است (موسوعه کلمات الامام الحسین،ص ۵۱۱).
ویژگی ودیعه الهی این است که جاودانه و ماندگار در قلب تاریخ و فهم بشریت باقی می ماند. اگرچه به ظاهر در سال ۶۱ هجری قمری ،رقیه در ویرانه شهر شام دفن گردید اما با مدفون شدن جسم کوچک این دردانه ، علم رفیع و پیام بلیغ استکبار ستیزی و حق طلبی اباعبدالله الحسین سلام الله علیه در گوش جهانیان همچنان می پیچد است.
ندایی آشنا که پژواکش از اشک دیدگان فرزندان شهدا شنیده می شود؛ همان آوایی که امروز گاهی توسط یادگاران دانشمندان شهید هسته ای ، آرمتا رضایی نژاد و علیرضا احمدی روشن و… و گاهی هم از حنجره کوچک شکوفه های باغ خانواده مدافعین حرم ، گاه در قم و گاه در تهران گاهدر مشهد و خوزستان و همدان و… در حال بازتاب است.
آری ! شخصی که در هیئت حسینی اشک ریخته و بر سر و سینه اش نقش کتبیه ی کل یوم عاشورا کوبیده است؛ ودیعه پرور است و فضای تربیتی خانواده اش نیز آکنده از عطر اشتیاق ظهور ذریه حسین علیه السلام است.
حق آمدنی و باطل رفتنی است!
(صالحی)
