«قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْكافِرِين»؛ بگو خدا و رسول را اطاعت كنيد اگر قبول نكردند بدانند كه خدا كافران را دوست نمىدارد.(سوره مبارکه آل عمران آیه ۳۲) آیه شریفه اطاعت از نبی مکرم اسلام را با همان امری واجب می‌کند که اطاعت از خدای متعال را واجب کرده!
این‌که این آیه شریفه این دو اطاعت را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد یعنی اطاعت از پیامبر اکرم را اطاعت از خدای متعال می‌داند و بیان می‌کند که درواقع اگر کسی اطاعت از رسول الهی نکند کانّه از فرمان الهی سرپیچی کرده است.
جایگاه والای حضرت محمد(ص) به تواتر در آیات قرآن کریم بیان‌شده است؛ و این آیات به‌طورکلی درصدد بیان این نکته‌اند که اگر می‌خواهید در مسیر الهی حرکت کنید باید از پیامبر اسلام در همه‌ی شئون مادی و معنوی پیروی نمایید و پیروی از ایشان را به‌طور مطلق بیان کرده است، زیرا هدف از ارسال رسل و قرآن رسیدن بندگان به سرمنزل مقصود و قرب الهی است.
این مطلب در حالی است که دین پیامبر اکرم(ص) از کوچک‌ترین تا بزرگ‌ترین مسائل را برای مؤمنین به تمامه و شفاف بیان نموده؛ از خوردن و خوابیدن و… گرفته تا مسائل توحید و معاد و امامت و هر آنچه جامعه بشری به آن نیاز دارد. و هدف سعادت است و قرب الهی برای بندگان خدا که در سایه‌سار اهل‌بیت و با به‌کار گیری معارف بلند مرتبه‌ی ایشان به چنین مقامی دست پیدا کنند.
حال لازم است از خود بپرسیم که آیا امکان دارد پیامبر اکرم(ص) جامعه‌ی بشری را بعد از خود رها کرده و انسان‌ها را تا روز قیامت بدون راهنما بگذارند؟ اصلاً آیا ممکن است خدای متعال مخلوقات خود را سرگردان رها کند و هادی و مرشدی برای آن‌ها قرار ندهد؟ قهرا این مطلب با ذات پروردگار عالم سازگار نخواهد بود؛ که از هر عیب و نقصی مبراست!
آنچه از مطالب بالا به دست می‌آید این نکته خواهد بود که همان‌گونه که باری‌تعالی از هر عیب و نقصی، سبوح و قدوس است، پیامبر اکرم هم به حکم آیه تطهیر دارای عصمت در تمامی جهات است. هدایت جامعه بشری که یکی از موارد مسئولیت پیامبر اکرم است در سنجش با دیگر امور از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و این نکته در آیات کلام‌الله وحی به‌خوبی دیده می‌شود تا جائیکه خداوند متعال اتمام نعمت خود بر بندگانش را با بیان ولایت اهل‌بیت(ع) به پایان می‌رساند.
اما پس از شهادت آخرین پیامبر الهی تنها شخصی که مسیر خود را از صف اغیار جدا می‌کند و به حمایت از امام زمان خویش می‌پردازد؛ وجود مطهّر صدیقه کبرا فاطمه زهرا سلام‌الله علیها است که دراین‌بین از هیچ کوششی در مسیر اثبات ولایت اهل‌بیت علیهم السلام مضایقه نمی‌کند و تا پای جان در مقابل دشمنان اسلام و قرآن می‌ایستد و به همگان ثابت می‌کند که به‌حکم آیات قرآن و تصریح رسول‌الله، امام زمان، امیر المومنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است و هرکس از او حمایت نکند باید منتظر عذاب الهی در دنیا و آخرت باشد.
بلی حضرت زهرا(س) سند متقن و دقیق اثبات ولایت اهل‌بیت(ع) برای تمامی کسانی هستند که به اسلام معتقد و اگر انسان مؤمن به خدای متعال قدری تأمل نماید، به این نکته خواهد رسید که بعد از پیامبر اسلام مسیر حق مسیر حضرت فاطمه زهرا(س) که به سعادت و قرب الهی منتهی می‌شود.
محمد حسن زاده
