إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِيمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمِين؛ خداى تعالى آدم و نوح و آل ابراهيم و آل عمران را بر همه مردم برگزيد. سوره آل عمران آیه ۳۳.
آیه شریفه در مقام بیان این نکته می باشد که خداوند متعال برگزیدگان خود را بر عالم معرفی می نماید تا همگان به این اصل پایبند باشند و بدانند که امر ارسال رسل فقط از ناحیه پروردگار عالمیان می باشد ولاغیر و در راستای رسیدن به مقام قرب الهی باید از سرچشمه پیامبران الهی سیراب شوند.
خداوند متعال در قرآن کریم به صراحت می فرماید که نبی مکرم اسلام برگزیده الهی است و در ضمن بیان این مطلب؛ خاتمیت را به ایشان نسبت می دهد و با بیان خاتمیت پرونده ارسال رسل را برای همیشه می بندد.
از این آیه و دیگر آیات قرآن کریم به این نکته می رسیم که انتخاب و امر ارسال رسل فقط از ناحیه خداوند عالمیان انجام می پذیرد و دیگران در آن هیچ دخل و تصرفی ندارند؛ البته نباید از این نکته غافل ماند که اگر از ناحیه ای غیر از ذات ربوبی حادث می گردید در آن فیه اختلافاً کثیراً بوجود می آمد و جامعه بشری به سر منزل حقیقت و بندگی نائل نمی آمد؛ با اندکی تحقیق و تفحص به نتیجه خواهیم رسید که در هر دوره ای عده ای شیاد در لباس دین؛ ظاهر گشته و به سود جویی از دین و شریعت پرداخته اند.
یکی از برگزیدگان الهی حضرت محمد مصطفی صل الله علیه و آله هستند. رسولی که نوید ظهور آن را در دیگر ادیان الهی به همگان گوشزد کرده بودند که به پیروان خود ابلاغ کنند تا پیروانشان بعد از آنها دنباله رو آخرین پیامبر الهی باشند و در سایه سار آن از کوثر ولایت سیراب شوند.
رسالتی که با معجزه ای بنام قرآن همراه می شود که دیگران نه تنها از مفاهیم بلند مرتبه آن عاجزند چه رسد به اینکه بخواهند همانندی برایش بیاورند؛ پیامبری که با معجزه خود مسیر جامعه انسانی را برای همیشه تا قیامت ترسیم می نماید، تا خداوند متعال با اتمام نعمت بر بندگان خود آنها را برای همیشه از ارسال رسل بی نیاز کند و به تمامی انسان ها بفهماند که اگر در مسیری غیر از این حرکت کنند دچار کفر شده و در نهایت به هلاکت خواهند رسید.
نکته حائزه اهمیتی که در بحث ارسال رسل، خود را نشان می دهد این مطلب می باشد که تمامی پیامبران الهی خود دارای ویژگی منحصر به فردی بوده اند که اگر این خصوصیت را در خود نداشتند و در جهت رسیدن به آن کوشش نمی کردند، یقیناً به رهبری و هدایت جامعه بشری انتخاب نمی شدند.
همانگونه که از ذکر تشهد در نماز بر می آید نبی مکرم اسلام ابتداً به مقام بندگی خدای متعال نائل آمدند و سپس به مقام پیامبری برگزیده شدند که مقام بندگی در تمامی پیامبران الهی به چشم می خورد و از این مطلب به نکته خواهیم رسید که اگر کسی به مقام بندگی پروردگار عالمیان برسد خدای متعال او برای خدمت به بندگانش انتخاب و او را هادی جامعه قرار خواهد داد با این تفاوت که او پیامبر نخواهد بود، اما در جایگاه هدایت می تواند جامعه بشری را به سمت و سوی کمال واقعی سوق دهد.
محمد حسن زاده