پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه علیهاالسلام؛ امام باقر (عليه السلام) فرمودند: ما شيعَتُنا إلّا مَنِ اتَّقَى اللّهَ و أطاعَهُ؛ شيعه ما تنها كسى است كه تقوا پيشه و مطيع خداوند باشد. (تحف العقول، ص ٢٩٥.)
شيعه در لغت به معناي «گسترش يافتن و قوّت گرفتن» و در اصلاح به معناي «پيرو» بيان شده است، شیعه به كسي گفته مي شود كه در تمامي حالات پيرو پيشواي خود باشد، بدين معنا كه اگر جايي به سودش بود خود را شيعه معرفي نكند و در جايي كه سود ظاهری دارد خود كنار بكشد و بگويد كه تا همين جا از ما خواسته اند! تكليف تا همين جا بر من واجب بوده! خط قرمزهاي شیعه واقعی ولیّ اوست و اطاعت از ولی، يعني مصداق شيعه حقيقي كسي است كه در تمام اعمال خود فقط پيرو مولا و امام زمان خود باشد. و در این مسیر جان بازیچه ای باشد برای او…
در میان تمام کسانی که در تمام تاریخ نام شیعه را بر مذهب خود حمل کرده اند به جرأت میتوان گفت اگر یک نفر مصداق اکمل و اتم تشیع به شمار رود آن سید جانبازان حضرت ابالفضل العباس عليه السلام است. حضرت عباس ابن الحیدر آن فرزند رشید حیدر کرار است که حضرت برای داشتن چنین پسری از پیش از ازدواج برنامه ریزی کرده بود و اصلا سبب ازدواجشان با حضرت ام البنین، آن شیر زن عرب، داشتن چنین سرداری برای اسلام بود!
حضرت ابالفضل بی شک از بارزترین مصاديق شيعه حقيقي است كه در عالم وجود دارد. او به تمامه و تا پاي جان پيرو امام زمان خويش ماند چراکه پيروي از امام خود را اطاعت از خداوند مي دانست، و در اين راستا از هیچ اقدامی فرو گذاري نكرد. از همهء هستي خود گذر نمود به گونه اي كه گويي جان نثاري و جانبازي را جزيي از وظايف روزمره زندگی خود تلقي ميكرد و فقط و فقط این اطاعت محض را راه رسيدن به مقام قرب الهي ميدید كه از رهگذر اين عمل به جايگاه واقعي خود كه براي آن خلق شده است نائل آمد. در تاريخ و نصوص رسيده از اهلبيت عليهم السلام هیچ کجا ابراز نظری از جانب حضرت عباس بن علي عليهما السلام نسبت به امام زمان خويش پيدا نمي كنيد زيرا شيعهء مجذوب در ولايت اهلبيت عليهم السلام است، به درستي اگر حضرت عباس عليه الصلاة والسلام شيعهء واقعي اميرالمؤمنين و اولادشان(عليهم السلام) است، ما دركجاي نام تشیع قرار داريم؟! چون اگر شيعهء حقيقي باشيم بايد نام ما در كنار حضرت ابالفضل العباس عليه السّلام قرار گيرد و حال اينكه در اين مقام اصلا چنين فرضي برای بسیاری از ما امكان ندارد! چراکه متاسفانه بسیاری از ما حتی نگاهمان به امام زمانمان هم نگاه کاسبکارانه شده!
آری بسیاری از ما اگر با سوز و گداز الهم عجل لولیک الفرج میگوییم و دعای فرج میخوانیم نه چون این آرزوی امام زمانمان است و اجرای فراگیر دین خدا در گرو این ظهور است و اکمال الهی بشر جز به فرج ممکن نیست! نه! میگوییم امام زمان بیاید تا مشکلاتمان برطرف شود! تا سختی های زندگی شخصیمان کمتر شود. تنها به شوق آن امنیت و صلح و آرامشی که از دنیای بعد از ظهور برایمان گفته اند آمین گوی عجل لولیک الفرج ها شده ایم و الا اگر ميزان وترازوي سنجش شيعهء حقيقي حضرت عباس بن علي عليهما السلام باشد نسبت به اين ميزان، چه مقدار خواهيم بود؟ آنگاه شک میکنیم که اصلا آيا عنوان شيعهء حقيقي بر ما صادق است يا صرفا به نام شيعه نام گذاري شده ايم؟…
محمد حسن زاده