هر روز و هر ساعت از توان و نیرویی که خدا به من داده برای انجام کارهایی استفاده کرده‌ام که حتی در دنیا برایم ماندگار نیست! ذائقه‌ام را آن‌قدر آلوده لذت‌های زودگذرِ دنیا کرده‌ام که طعمِ شیرینِ خوبی‌های واقعی را به یاد ندارم! آن‌قدر نمکدان شکسته‌ام که به خاطر ندارم آخرین بار کی به درگاه او سجده‌ی شکر گذارده‌ام. از بس برای حفظ منافع ناچیز دنیا و جایگاه موقتی‌ام تلاش کرده‌ام که دیگر حفظ اعتقاداتم و حفظ خدای یگانه‌ام را دارم از یاد می‌برم.
خدایا! تو خود دستم را بگیر و مرا یاری کن تا به یاد بیاورم برای چه چیز اینجا هستم. کمکم کن تا از جسمم برای انجام فرمان تو استفاده کنم. بار دیگر طعمِ آسمانیِ یادت را به من بچشان…
معبود من! تویی که می‌بخشی و عطا می‌کنی و تنها وظیفه ناچیز من شُکر این نعمات است، چه کنم همین‌قدر را هم نیازمندم تا تو بر من الهام کنی و الا حتی ادای شکر نعمت‌هایت را نیز فراموش می‌کنم! پس مرا بر انجام وظیفه‌ام استوار ساز و در راه حفظ اعتقاد و ایمانم یار یاور باش؛ ای خدایی که همیشه در کنارم هستی و مرا حفظ می‌کنی ای خدایی که از همه بیناتری و هرلحظه مرا می‌بینی…
اللَّهُمَّ قَوِّنِي فِيهِ عَلَى إِقَامَةِ أَمْرِكَ وَ أَذِقْنِي فِيهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ وَ أَوْزِعْنِي فِيهِ لِأَدَاءِ شُكْرِكَ بِكَرَمِكَ وَ احْفَظْنِي فِيهِ بِحِفْظِكَ وَ سِتْرِكَ يَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ
خدايا در اين ماه براى برپاداشتن امرت نيرومند ساز مرا، و شيرينى ذكرت را به من بچشان، و اداى شكرت را به من الهام فرما، و به نگهدارى و پوششت نگاهم بدار، اى بيناترين بينندگان.
میلاد اسماعیل‌زاده