به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها، فرزندان بعد از مدتی یادشان می‌رود که پشتشان به کوه مقتدری گرم بوده است به نام پدر. یادشان می‌رود که روزگاری پدر برایشان اسطوره بود. از یاد می‌رود روزگاری که از هر ترس و خشمی به پدر پناه می‌بردند! این کمترین حق پدر است. این‌که آن روزگار، تا روزهای تکیدگی و خمیدگی سرو قامت آن مرد فراموش نشود. نرسد روزی که جوان به دیده ترحم و تحقیر به چروک‌های دست و صورت آن مردان همیشه مرد نگاه کند. آری «حق پدرت این است که بدانی او اصل بوده و تو فرع او!»
(برگرفته از رساله حقوق امام سجاد علیه‌السلام)
روزگار که می‌گذرد، سن و سال که بالا می‌رود، احساس قدرت که می‌کنیم، وقتی فاصله می‌گیرم از زمانی که نبودیم و روح در جنینمان دمیده نشده بود! سرمان که شلوغ می‌شود و اطرافمان برو و بیا می‌شود، غافل می‌شویم! فراموش می‌کنیم! انگار که ازلی بوده‌ایم! انگار که ابدی هستیم… به‌جایی می‌رسیم که دیگر وقت پیدا نمی‌کنیم فکر کنیم به این موضوع که: زکجا آمده‌ام؟ آمدنم بهر چه بود؟ به کجا می‌روم آخر ننمایی وطنم!
در چهره شکسته پدر که نگاه می‌کنیم، یا به قاب عکس و سنگ مزار او… وقت خوبی است که یادآور شویم به خودمان که روزگاری بوده است که ما نبوده‌ایم… و اگر پدر نبود شاید هیچ‌گاه به وجود نمی‌آمدیم! این حق پدر است آری «حق پدرت این است که یادت نرود اگر نبود تو هم نبودی»
(برگرفته از رساله حقوق امام سجاد علیه‌السلام)
گاهی دنیا به ما رو می‌کند! گاهی احساس می‌کنیم خیلی خوش‌بخت هستیم! گاهی از زندگی خود خیلی لذت می‌بریم، از مال و ثروت خود خوشحال می‌شویم، از پست و مقاممان بر خود می‌بالیم، یا از علم و دانش خود احساس خوبی را تجربه می‌کنیم. گاهی نعمت‌های دنیا را آن‌قدر تجربه می‌کنیم که خیلی نعمت‌ها اصلاً به چشممان نمی‌آید. آیا بزرگ‌ترین نعمت خداوند به ما و اصلاً اولین نعمتی که خدا به ما داده نعمت «بودن» نیست؟! آری اگر خدا اراده نمی‌کرد و ما خلق نمی‌شدیم اصلاً وجود نداشتیم که بخواهیم نعمتی درک کنیم! این اولین و بزرگ‌ترین و بهترین نعمت خداوند، از جانب پدر بوده است. آری «حق پدر این است که اگر نعمتی تو را خوشحال کرد فراموش نکنی که او سرچشمه‌ی نعمت‌های زندگانی است»
(برگرفته از رساله حقوق امام سجاد علیه‌السلام)
ممکن است نعمت‌های دنیا موجب غرور شود موجب خودبزرگ‌بینی و عجب شود. گاهی فرزند از پدر خود در علم و سواد جلو میزند، پدر که پیر و فرتوت می‌شود فرزند، جوان و برومند شده و از پدر، قوی‌تر می‌شود، گاهی دنیا به فرزندان رو می‌کند و ثروتمند می‌شوند درحالی‌که پدر نتوانسته از دنیا سهم بیشتری بگیرد! این حق پدر است که اگر عجب و غرور خواست سراغ فرزند بیاید فراموش نکنند «حق پدر این است که اگر چیزی موجب غرور شود بدانیم هرچه داریم از پدر بوده است!»
(برگرفته از رساله حقوق امام سجاد علیه‌السلام)
باید خدا را شکر کرد. باید از محضر باری‌تعالی سپاس گذار بود بابت تمام نعمت‌ها، چه زیبا فرمود سعدی خوش‌کلام «منّت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت(سورهٔ ابراهیم – آیهٔ ۷ ) هر نفسی که فرو می‌رود ممدّ حیات است و چون برمی‌آید مفرّح ذات پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب»
آری برای هر نعمتی باید شکر به‌جا آوریم و جایگاه پدر را در این نعمت‌ها فراموش نکنیم. اصلاً یکی از حقوق پدران این است که خدا را شکر کنیم بابت همه نعمت‌هایی که از جانب او به ما رسیده! آری «حق پدر این است که خدا را به خاطر نعمت‌هایی که از جانب او به ما داده شکر کنیم»
(برگرفته از رساله حقوق امام سجاد علیه‌السلام)
منصور مقدمی
