پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه علیهاالسلام: نمی‌دانیم امروز را یازده شعبان بنامیم یا هفده ربیع؟! انگار که دوباره آیه‌ی شریفه‌ی «وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ؛ و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم»(أنبياء: ۱۰۷) آری این‌بار این آیه در خانه‌ی امام حسین(علیه‌السلام) و در آغوش حضرت لیلا سلام الله علیها نازل شده است!
یازده شعبان روز تولد حضرت علی‌اکبر(علیه‌السلام) فرزند بزرگ امام حسین(علیه‌السلام)، عصاره بنی‌هاشم و آینه‌ی تمام نمای رسول‌خدا(صلی الله علیه وآله) در خُلق و جمال در سال ۳۳ هجری قمری در مدینه منوره است. مادر بزرگوار وی حضرت لیلا(س) است که در چنین روزی در طایفه‌ی بنی‌هاشم پسری آورد، شبیه‌ترین کس به رسول خدا(صلی الله علیه وآله)، علی اکبر جمال رویش و کمال خویش وحتی گفتگویش چون رسول خدا(صلی الله علیه وآله) بود و هر کسی که آرزوی دیدار رسول خدا(صلی الله علیه وآله) را داشت بر چهره پسر لیلا می نگریست و به‌شهادت حضرت سیدالشهدا(علیه‌السلام) گُلِ روی رحمت للعالمین را در چهره و رفتار او می دید. حضرت اباعبدالله وقتی علی اکبرش را راهی میدان کرد فرمود: «اللهم اشهد علی هؤلاء القوم فقد برز الیهم غلام اشبه الناس برسولک محمد خلقا و خلقا و منطقا و کنا اذا اشتقنا الی رؤیة نبیک نظرنا الیه…» خدایا شاهد باشد پسری به سویشان فرستادم که شبیه ترین مردم به رسول تو محمد (صلی الله علیه وآله) است از لحاظ ظاهری و اخلاقی و منطقی که هرگاه مشتاق دیدار پیامبر می‌شدیم به چهره او می‌نگریستیم…
چه مدبرانه روز تولد حضرت علی‌اکبر(علیه‌السلام) را روز جوان نامیده‌اند! چراکه بشر امروز و به‌طور خاص جوانان و نوجوانان، برای حفظ هویت و شخصیت اسلامی و انقلابی خود نیازمند نماد و الگویی هستند تا بتوانند در جهان پرآشوب امروزی، که غرب با سلطه فکری و فرهنگی درپی آن است که هویت جعلی و فاسد خود را به‌همه تحمیل کند، باقوت و قدرت نقش‌آفرینی کنند و خودشان را برای همه میدان‌های مورد نیاز جامعه‌ی اسلامی (سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی) آماده نگه‌‌داشته و از اینکه همرنگ جماعت غرب‌زده داخلی و خارجی نیستند، دچار انفعال نشوند.
خداوند متعال بهترین الگو برای بشر را رسول‌خدا(صلی الله علیه وآله) معرفی می‌کند: «لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا؛ قطعا براى شما در [اقتدا به] رسول خدا سرمشقى نيكوست براى آن كس كه به خدا و روز بازپسين اميد دارد و خدا را فراوان ياد مى كند» (أحزاب؛ ۲۱)
و حضرت سیدالشهدا(علیه‌السلام) نیز حضرت علی‌اکبر(علیه‌السلام) را شبیه‌ترین مردم به پیامبر (صلی الله علیه وآله) دانسته‌اند و می‌فرمایند: «اشبه الناس خلقاً خُلقاً و منطقاً برسول الله» و فرموده‌اند: هر وقت دلمان برای رسول‌الله(صلی الله علیه وآله) تنگ می‌شد، مشتاق زیارت علی‌اکبر(علیه السلام) می‌شدیم و زیارت و ملاقات او بود که دلمان را در فراق پیامبر (صلی الله علیه وآله) تسلی می‌بخشید.
اشاره به برخی از ویژگی‌های فرزند برومند سیدالشهدا(علیه السلام) ما را در شناخت بهتر و قرابت بیشتر با شبه رسول(صلی الله علیه وآله) آشنا می‌کند. یکی از مهم‌ترین خصلت‌های او، این است که پس از اینکه حق را شناخت هیچ‌گونه تردیدی در گام نهادن در مسیر حق به‌خود راه نمی‌دهد و مرز «جبهه حق» و «جبهه باطل» را گم نمی‌کند. آنجایی که در روز عاشورا از پدر بزرگوارش سؤال می‌کند: «یا ابة لا اراک الله السوء و السنا علی الحقّ» پدر جان! خداوند حادثه ای ناگوار پدید نیاورد. آیا ما بر حق نیستیم؟ امام در جواب فرمودند: «بلی والّذی الیه مرجع العباد؛ آری، به خداوندی که بازگشت بندگان به سوی اوست، ما بر حقّیم.» علی‌اکبر(علیه‌السلام) با شنیدن این پاسخ، حضرت علی اکبر (علیه‌السلام) گفت: «یا ابه اذا لانبالی نموت محقّین» ای پدر! [وقتی بر حق بودن ما مسلّم است] در این صورت باکی نیست و بر حق جان می دهیم.
آنچه که به ما کمک می‌کند تا هرچه بیشتر شبیه به حضرت شبه‌پیغمبر شویم این است که درباره «حق»، مردّد و دو دل نباشیم و بدانیم گذشتگان هزینه‌ی خود را برای به‌ثمر نشستنش و بقای آن پرداخت کرده‌اند.
ویژگی بارز دیگر حضرت علی‌اکبر(علیه‌السلام) تشخیص وظیفه و انجام وظیفه در حد توان است. آنجا که تکلیف خود را برای یاری ولایت، فدا کردن جان خود دانست آن را برای امام حق فدا نمود یعنی بالاترین سرمایه خود یعنی عمر را برای بقای حق هزینه کرد.
از دیگر ویژگی‌های او، بدون وجود حجت الهی، همرنگ جماعت نشدن و با کسی بر سر «حق» معامله نکردن است. او مغلوب فتنه و شرایط خاص اطراف خود نمی‌شود و نسبت به وقایع زمان خود بی‌درد و بی‌تفاوت نیست؛ در حمایت از حق، از دیگران سبقت می‌گیرد؛ با عمل خود، دیگران را به حق دعوت می‌کند؛ رفتار خود را با اخلاق اسلامی و بالاترین اسوه، زینت می‌دهد؛ منافع خود را بر منافع حق ترجیح نمی‌دهد؛ نه ظلم می‌کند، و نه ظلم‌پذیر است؛ از جولان و قدرت‌نمایی دشمن، هراسی به‌دل راه نمی‌دهد تا جایی که کشتگان دشمن در روز عاشورا به‌دست حضرت علی‌اکبر را بیش از دویست نفر برشمرده‌اند. او به وعده‌های الهی اطمینان کامل داشته و عاشق شهادت است . نقل است که میگویند قبل از به‌میدان رفتن حضرت علی‌اکبر(علیه‌السلام) وقتی که بانوان بنی هاشم برای وداع دور او را گرفته بودند و از او دل نمیکندند، امام حسین(علیه‌السلام) به اهل خیمه فرمودند: «دَعِیهِ، فَقَدِ اشْتاقَ الْحَبِیبُ إِلی لِقاءِ حَبِیبِهِ!؛ رهایش کنید، که این عاشق به دیدار محبوبش اشتیاق پیدا کرده است!». با این ویژگی‌ها اگر کسی شیفتة جمال و کمال پیامبر (صلی الله علیه وآله) است، می‌تواند از فضایل علی‌اکبر(علیه السلام)، به پیامبر صلی الله علیه وآله برسد.
براساس آیات و روایات ویژگی‌های یک انسان کامل را که بررسی میکینم میبینیم جملگی در وجود پربرکت شبه پیغمبر، حضرت علی‌اکبر(علیه‌السلام) موجود است و هنر او در این است که در اوج جوانی شبیه ترین مردم به والا ترین و کامل انسان عالم حضرت رسول الله (صلی الله علیه وآله) بوده و جوانان می‌توانند نماد و نمونه‌ی یک جوان مسلمان و شیعه را در قامت گوهری هم‌چون او ببیند و جویا شوند. او نسخه‌ای برابر با اصل، نسبت به رسول‌خدا(صلی الله علیه وآله) و شاخه‌ای از آن شجره طیبه و ریشه پاک بود و وارث همه خوبی‌های خاندان عصمت و طهارت به شمار می‌رود و این بدان معناست که او نه‌تنها برای جوانان بهترین الگوست، بلکه برای نوع بشر، اسوه‌ای حسنه است!
«فرصت جوانی»، طلایی‌ترین فرصت‌ها و یکی از ناب‌ترین موهبت‌های الهی‌ست و هدر دادن روزگاران خوش جوانی و تباه کردن این بهار زندگانی، به اندوهی حسرتی متراکم خواهد انجامید. البته بیان چنین مطلبی از سوی نگارنده که خود گرفتار این تباهی‌ست؛ پسندیده نیست، اما تکرار این تذکر به‌یکدیگر تلنگری است برای اصلاح روند باطلی که ممکن است برای جبران آن خیلی زود دیر شود! همان‌گونه که در مناجات شعبانیه به چنین غفلتی معترفیم: «اِلهی وَقَدْ اَفْنَیْتُ عُمْری فی شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْکَ، وَاَبْلَیْتُ شَبابی فی سَکْرَةِ التَّباعُدِ مِنْکَ، اِلهی فَلَمْ اَسْتَیْقِظْ اَیّامَ اغْتِراری بِکَ، وَرُکُونی اِلی سَبیلِ سَخَطِکَ؛ خدایا من عمرم را در حرص غفلت از تو سپری کردم و جوانیم را در مستی دوری از تواز بین بردم، و از این رو خدایا بیدار نشدم در آن روزگاری که به کرم تو مغرور بودم و به راه خشم تو متمایل گشته بودم.»
محرم کلاردهی
