به گزارش پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه سلام‌الله علیها، عرفه روزی است که تاریخ بشریت با آن گره‌خورده است، روزی که آدم صفی الله پس از مدتی معین که حدود استغفار بر او ظاهر شد و کلمات اعظم را به او آموختند در عرفات حوا تنها همدم و یاور رسالتی که پیش رو داشت را ملاقات کرد، چنین بود که به صحرای این ملاقات بزرگ عرفات گفتند و تاریخ برای عبور از گلوگاه‌های هدایت برخی از مهم‌ترین لحظات خود را با این روز و این زمین گره زد.
کاروان قیام حج را ناتمام گذاشتند و قربانی‌های ذبح عظیم را به‌سوی زمینی مقدس که محلی برای نزول معانی عالم کبریایی مشکات بود، حرکت دادند و تاریخ نور شکافنده طوفان‌های خود را با آخرین ملاقات و زیارت امام در این صحرا هم‌عهد کرد.
غروب روز نهم ذی‌الحجه بود که امام در صحرای عرفات به دعا ایستاد، تاریخ نیز به او اقتدا کرد و چنین لحظاتی را در مقابل معبود برای گسیختن از زنگارهای زلالت کلمات امام را با او تکرار کرد.
اذان ظهر در صحن‌های حرم مطهر طنین‌انداز شد، نماز ظهر روز عرفه حرم مطهر هم‌زمان با ۲۰ مرداد ۱۳۹۸ پرمعناتر بود، امروز ظهر صف‌های نماز از صحن‌ها عدول کرد و خیابان‌ها را برای وعده‌ای عمیق به‌سوی خود فرامی‌خواند.
ساعت مراسم ۱۶ بود اما می‌شد گفت هر کس که از حدود ساعت ۱۵ به حرم داخل می‌شد بیشتر با خیل جمعیت به طواف نگین فاطمی قم هدایت و پس‌ازآن آماده تبلور معنایی از حدود خضوع در برابر حق می‌شد؛ آری زائران روز عرفه نعلین از پا درآورده و بی‌آلایش بر سنگ‌های خاکی صحن‌ها و راهروهای صحن برای قرائت کلماتی قدسی تکیه می‌زدند.
خیل جمعیت مدیریت انتظامی حرم مطهر را مردمی ‌کرده بود و مؤمنان عاشقانه به‌سلامت و راحتی اطرافیان خود می‌اندیشیدند.
روضه با کلماتی زینبی آغاز شد، میرزا محمدی! نامی که برخی هیئتی‌ها را نیز به حرم کشانده بود، همه می‌گفتد او خوب کربلا را برای دل‌های عاشق تداعی می‌کند.
میرزا از زینب سلام‌الله و ابالفضل العباس علیه‌السلام خواند، او روز عرفه را با روضه خود روز استغفار و بندگی توصیف کرد، میرزا سختی حاصل از حضور عظیم مردمی را برای زائران آسان می‌کرد! او از کربلا و دامن‌های خاکی قیام گفت.
دعا شروع شد، همه زمزمه می‌کردند، گویا امام در فرازی از اوایل دعا در محضر ذات ازلی به توصیف اعضا و جوارح خود پرداخته بود، اما اینجا همه این کلمات را با ظهر قیام عاشورا و بدن مطهری که مثله شده بود می‌خواندند؛ بدنی که امامش در دعای خود برای تک‌تک آن جوارح از نصوص اصیل وحی ترکیبی از جنس دعا را انشاء کرده بود.
از اشک‌هایی که ریخته شد، از مژگانی که سنگ‌فرش‌های حرم را زیارت می‌کرد … قلم عاجزتر است ازآنچه دیده بنویسد! روضه‌های قیام را باید از نزدیک دید و کلمات قدسی آن را چشید تا بفهمی ماجرای کربلا با تاریخ چه بود.
همه به تسبیح و دعا ایستاده بودند، دیگر خادم و زائر معنا نداشت حتی میرزا و تولیت حرم مطهر هم برای آن‌که به کاروان عاشقان بپیوندند بدون هیچ آلایشی بین مردم نشسته بودند.
عرفه امروز آرامش، مقاومت و توکل را از بهشت به نگین عالم‌تاب قم آورده بود، اینجا بیش از ۳ ساعت در فضای بهشت زندگی کردیم.
اینجا! قم! تا خود اذان مغرب عرفه را با طعم بهشت در خاطرات خود ثبت کرد، باید می‌بودی و نسیم آبشارهای زیر درختان روضه رضوان را خودت احساس می‌کردی…

گزارش: محمد جعفری