پایگاه خبری آستان حضرت معصومه سلام الله علیها _ فاطمه قاسمی: خلقت موجودات، خلقت کائنات، کهکشان‌های بی‌نهایت بزرگ و عظیم و ستون‌های نامرئی آسمان همه‌وهمه عاشقانه‌ترین شعر و غزلی است که خالق عالم هستی آن را سروده و بر سرتاسر پرده هستی نقش زده است.
اگر عشق و علاقه خالق بی‌همتای هستی نبود به حقیقت که سرودن منظومه عالم و خلقت کائنات کاری بس شگرف و عظیم بود؛ اما چون خالق عاشق است، خلق‌کردن عاشقانه‌ترین ترانه‌های هستی کاری است به‌راحتی چشم برهم‌زدن و «طرفه عینی» برای خالق بی‌همتای هستی.
«وحدت» نمودار رابطه مخلوقات با خالق در سلسه‌مراتب وجود
هستی نمود اوست هر مخلوق غزلی است از عاشق بودن خالق، هر مخلوق بیننده را به خالق خویش رهنمون است؛ همان گونه که امام صادق (ع) می‌فرمایند «ما رایت شیئاً الا و رأیت الله قبله و بعده و معه» یعنی هیچ‌چیزی را ندیدم مگر اینکه قبل و بعد و همراه با آن خدا را دیدم.
آری؛ این چنین بود که اساسی‌ترین و کلیدی‌ترین کلیدواژه هستی یعنی «وحدت» متولد شد؛ وحدتی که نقطه عطف خالق و مخلوق بود، کلیدواژه‌ای که مخلوق را جلوه خالق کرد و بر مبنای سرشت و فطرت مشترک موجب وحدت مخلوقات با یکدیگر شد.
واژه‌ای که سعدی آن را نمودار خلقت بشر از یک پدر و مادر می‌دانست و خداوند و تمام ادیان آسمانی بر مبنای همین «وحدت» که بنی‌آدم از یک سرشت از یک فطرت و از یک پدر و مادر بودند، پله‌پله در مراحل مختلف دعوت به یکتاپرستی و ایمان به انبیا تا جایی پیش آمد که به تمام بشریت فرمان داد که با دعوت آخرین نبی و خاتم الانبیاء، حضرت محمد مصطفی (ص) همه بر محور یک عقیده واحد یعنی اسلام یک ملت و یک امت نمونه و وسط ایجاد کنند.
وحدت کلیدواژه ظهور و تحقق عصر امت امامت
و به‌این‌ترتیب خداوند که مخلوقات نمودی از مراتب وجود این ازلی ابدی هستند؛ بر محور «وحدت» با ظهور آخرین حجت یعنی امام‌زمان (عج) داستان و عصری جدید در تاریخ خلقت آغاز خواهد کرد که این عصر با حکومت علوی امیرالمؤمنین، امام علی (ع) در کوفه متولد شد و با حکومت امام‌زمان (عج) در عصر ظهور به اوج خود خواهد رسید و مردم نمای کامل عدالت خداوند در پناه حکومت صالح‌ترین حجت خدا در زمین را تجربه خواهند کرد و عصر «امت – امامت» به معنی واقعی کلمه در سرتاسر گیتی محقق خواهد شد.
با تولد آخرین پیامبر الهی، حضرت محمد مصطفی (ص) و جانشین ایشان حضرت علی بن ابی‌طالب (ع) که از همان نزول وحی در غار حرا در کنار رسول خدا (ص) بود تا نخستین دعوت رسمی خویشاوندان و قریش که پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) نبوت خود را به طور رسمی اعلام کرد و امیرالمؤمنین، امام علی (ع) از سوی خداوند به‌عنوان جانشین رسمی رسول خدا (ص) معرفی شد آن هم در آن مهمانی که هیچ‌کس به جز ابوطالب (ع) راز غذای کم سفره و سیرشدن اهل سفره از آن غذای کم را نفهمید تا هنگامه‌ای که رسول خدا (ص) از خویشان و قریش تقاضای جانشینی کرد و همگان چون محمد (ص) را یتیم و بی حامی می‌دانستند، هرگز تصور نمی‌کردند روزی دین او در عربستان و عالم فراگیر شود؛ برای همین پیامبر و جانشینش را به سخره گرفتند و ضمن رد تقاضای دعوت و جانشینی هنگام خروج ابوطالب را به سخره گرفتند که ازاین‌پس باید از پسر خردسال خود به‌عنوان جانشین محمد (ص) تبعیت کند.
«وحدت» مهم‌ترین فصل کتاب عصر امت امامت
بله از همین هنگامه بود که فصل‌های کتاب عصر امت امامت شروع به نگارش شدند و این داستان تا به کنون ادامه دارد.
فصل‌های کتاب عصر امت امامت با راهبُردی‌ترین واژه هستی یعنی «وحدت» گره‌خورده است، واژه‌ای که معنای آن برای بشریت این بود که بنی‌آدم و فرزندان آدم بر محور «وحدت» در یک عقیده و برنامه جهان‌شمول یعنی اسلام در کنار یکدیگر گردآمده، یک خدا را بپرستند، از یک پیامبر تبعیت کنند، یک امام را لبیک گفته و از ۱۲ نایب او تا به‌روز قیامت و یک کتاب قرآن مجید به‌عنوان ثقلین و ثقل‌های عظیم تا به قیامت تبعیت کنند تا مبادا گرفتار دام شیطان و گمراهی شوند.
آری عصر امت امامت بر محوریت واژه راهبُردی «وحدت» آغاز شد؛ اما همان گونه که امام خمینی (ره) وحدت را یک تکلیف الهی و وظیفه‌ای شرعی برای آحاد امت می‌دانست و مسئولیتی مضاعف برای علما و روشن‌فکران و رؤسا و حکام قائل بود و معتقد بود که برای تحقق وحدت و تحکیم آن می‌بایست بهای لازم پرداخت شود و خود پیشقدم این راه بود، رسول خدا (ص) نیز برای این واژه راهبُردی بهایی بس سنگین پرداخت، بهایی که موجب شد بشریت از آخرین کلمات و وصیت رسول خدا (ص) محروم شود.
آن هم محرومیت برای شخصی که همواره امتش را دعوت به نگارش وصیت‌نامه شبانه قبل از خواب می‌کرد تا در نبود وصیت‌نامه مبادا راه نفوذ شیطان باز شود، حقی از کسی ضایع شود، حق از حقوق الهی ادا نشده باشد؛ اما باوجوداینکه در مورد ثقلین به امت وصیت کرده بود و آن را مزد رسالت خود عنوان کرده بود؛ اما به‌خاطر وحدت جامعه بشری ایشان از آخرین وصیت محروم شد و جانشین ایشان امام علی (ع) به‌عنوان وصی رسول خدا (ص) مجبور به تدفین ایشان به‌تنهایی شد.
بهای سنگین پیامبر و اهل‌بیت برای وحدت/ قبر مخفی، دفن شبانه و غصب حق امامت بهای سنگین اهل‌بیت برای حفظ وحدت امت
آری به قول امام خمینی (ره) اهل‌بیت (ع) بهایی بس سنگین برای «وحدت» امت پرداخت کردند، حق امامت ایشان غصب شد، دردانه هستی فاطمه زهرا (س) از برای حفظ این وحدت مظلومانه به شهادت رسید و گمنام شبانه و در غربت به خاک سپرده شد.
۲۵ سال خار در چشم و استخوان در گلو بودن تنها بهایی نبود که امام علی (ع) از برای واژه راهبُردی «وحدت» پرداخت؛ بلکه یازده امام بعد از امیرالمؤمنین، امام علی (ع) نیز با جگرپاره پاره در تشت، سر به نیزه رفته و اهل‌بیت به اسارت رفته، روزهای سخت در زندان، تبعید و دوری از وطن و سکونت در پادگان نظامی و رصد مداوم دشمنان تنها بخشی از بهای سهمگینی بود که اهل‌بیت (ع) برای واژه راهبُردی «وحدت» پرداختند.
غیبت بهای سنگین پرداخت شده از برای «وحدت» در عصر آخرالزمان
فصل‌های کتاب عصر امت امامت در تاریخ برگ به برگ و صفحه به صفحه ورق خورد تا به عصر آخرین امام رسید، امامی که با غیبت باید بهای «وحدت اسلامی» بشریت را پرداخت کند.
بعد از مرگ آخرین نایب امام عصر (عج) و غیبت صغری امام‌زمان (عج) عصر دیرینه و طولانی غیبت کبری آغاز شد و همچنان با طلوع و غروب روزها و شب‌ها به مسیر خود ادامه می‌دهد و در این دوران طولانی نه از امت خبری بود و نه از امام؛ همه در غفلت از امام خود بودند، گویی شیطان به هدفش رسیده و تاریخ به پایانش نزدیک شده بود؛ اما ازآنجایی‌که عاشق‌ترین خالق؛ سرایش این منظومه عاشقانه را در میان مخلوقات به انجام رسانده بود؛ زمانی که شیطان اکبر و استکبار سخت در حال جشن گرفتن و پای‌کوبی سیطره خود بر عالم هستی بودند؛ یکی از نایبان برجسته امام‌زمان (عج) یعنی امام خمینی (ه) با سطلی پرازآب «انقلاب اسلامی ایران» بشر خفته در خواب هزارساله را بیدار کرد و عصر امت و امامت و عصر گردهمایی بر محور یک عقیده واحد به نام اسلام را بر اساس سنت آخرین پیامبر الهی، حضرت محمد مصطفی (ص) به بشریت نشان داد.
و این چنین بود که اولین امت در زمین احیا شد؛ امتی که متشکل از اقوام زبان و گویش‌های گوناگون بود؛ اما این قوم گوناگون در فلات ایران بر محور وحدت بر اساس یک عقیده مشترک یعنی اسلام گرد هم آمده و یکی از مقتدرترین کشورها و امت‌های عالم را در قاره آسیا تشکیل دادند، امتی که اقتدار آن و عقلانیت خود بنیاد توحیدی آن نور امید را در دل انسان‌های خداجو زنده کرد و محوری به نام محور مقاومت را بر اساس همین «وحدت» در اندیشه و عقیده شکل داد.
امتی که انقلاب آن و بارقه‌های انقلاب آن در تمام کشورها، بهار انقلاب اسلامی برپا کرد و مردم آزاداندیش مسلمان را از اسارت حکومت‌های مستبدانه و دیکتاتور آزاد کرد.
بهار اسلامی در کشورهای منطقه غرب آسیا از برکات وحدت‌آفرین انقلاب اسلامی است
بهار اسلامی که عطر آن در تمام دنیا منتشر شد و عطر دل‌انگیز این انقلاب بر محور وحدت در عقیده اسلامی با الگوبرداری از انقلاب اسلامی ایران به انقلاب جهانی اربعین ختم شد؛ انقلابی که بوی نذری‌ها و زیارت،
خیمه‌های حسینی را به مشام تمام عالم رساند و مشام تمام عالم از عطر سیره و سبک زندگی حسینی و عطر دل‌انگیز انتظار مهدوی پر شد؛ عطری که تمام کشورهای اسلامی را زیر خیمه عزای حسینی به یک خانواده تبدیل کرد و شعار «در زیر خیمه عزایش همه یک خانواده‌ایم» را محقق کرد.
بله امام خمینی (ره) پس از قرن‌ها گرد، غبار و خاکستر آتش جنگ‌های خونین میان بشریت و جوامع اسلامی را کنار زد و بار دیگر بر محور واژه راهبُردی «وحدت» انقلاب اسلامی را بر محور عقیده مشترک توحیدی محمدی در عالم ایجاد کرد و بر محور همین انقلاب هدف از خلقت انسان، عصر امت و امامت و تشکیل حکومت واحده جهانی به رهبری امام‌زمان (عج) را به بشر گوشزد کرد.
امام خمینی (ره) کسی بود که در عصر استثمار و استعمار کشورهای غربی و آمریکا دکترین انقلاب اسلامی و شعار نه شرقی و نه غربی را مطرح کرد و در عصری سخن از حکومت مستقل اسلامی به میان آورد که تمام کشورهای دنیا وابسته شرق و یا غرب بودند و دین و اندیشه توحیدی را نیز بشر قرن بیستم افیون توده‌ها و عامل عقب‌ماندگی بشر عنوان می‌کرد و این دکترین را ترویج می‌کرد که تفاسیر دینی برای زندگی اجتماعی بشر راهبردی نداشته و قادر به راهبری زندگی اجتماعی بشر نیست؛ درحالی‌که امام خمینی (ره) با انقلاب اسلامی ایران که بر محور وحدت اقوام ایرانی بر اساس دیدگاه اسلامی و شیعی شکل‌گرفته بود به جهان گوشزد کرد که نه‌تنها دین افیون توده‌ها نیست؛ بلکه اسلام کامل‌ترین و متعالی‌ترین دیدگاه و راهبرد را برای زندگی فردی و اجتماعی بشر داشته و بشریت را بر محور امت و امامت در مسیر برترین تمدن تاریخ یعنی تمدن نمونه و تمدن وسط تبدیل می‌کند.
بله برخلاف نظر گاندی که در هنگامه سفر به ایران و دیدار با رضاشاه پهلوی او را مردی می‌دانست که در مشرق خالق کشوری قدرتمند شده است؛ در حقیقت این امام خمینی (ره) بود که با انقلاب اسلامی متعالی‌ترین الگو برای حکومت‌داری و زندگی را به بشر ارائه کرد؛ الگویی که توحیدی بود نه منفعت‌پرست، الگویی که انسان را گرگ انسان نمی‌دانست، الگویی که می‌گفت بنی‌آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار.
بله امام خمینی (ره) مردی بود که با انقلاب اسلامی ایران تاریخ بشریت را در زمانی که شیطان فکر می‌کرد، تمام عالم را با سلطه بر آمریکا و غرب تحت سیطره خود قرار داده است در مسیر صراط مستقیم و صراط بندگی قرار داد و بشر تنهای بدون امام گرفتار در دام شیطان را متوجه حضور امام غیاب خود و سرپرستی او بر عالم کرد و با امیدواری و دلگرمی بشر گرفتار در دام شیطان یکی از بزرگ‌ترین و بی‌نظیرترین انقلاب‌های تاریخ بشری را بر محور وحدت در عقیده و اندیشه توحیدی ایجاد کرد.
وحدت در اندیشه اسلامی رمز پیروزی انقلاب/ امام خمینی (ره) وحدت را به‌عنوان عامل اقتدار کشورهای اسلامی مطرح کرد
امام خمینی (ره) انقلاب اسلامی را تنها بر محور وحدت اقوام ایرانی ایجاد نکرد؛ بلکه آرزوهای سید جمال‌الدین اسدآبادی، عالم بزرگ شیعه در وحدت کشورهای اسلامی را به ثمر رساند و با نام‌گذاری سالروز ولادت حضرت رسول (ص) وحدت کشورهای اسلامی را زنده کرد و به آنها یادآور شد که باید بر محور وحدت مقابل فتنه‌گری‌های دشمن بایستند؛ چرا که دشمن باتکیه‌بر تفاوت‌های کوچک مذهبی میان مذاهب اسلامی و تأکید بر تفاوت‌های قومی و قبیله‌ای به دنبال منافع خویش در کشورهای اسلامی است و الا نقاط مشترک میان مسلمانان هزاران برابر بیشتر از نقاط اشتراک میان مسیحیان پروتستان و کاتولیک است و تفاوت‌های قومی اهمیتی ندارد.
امام خمینی (ره) با نام‌گذاری ولادت حضرت رسول (ص) به‌عنوان هفته وحدت اهمیت کلیدی «وحدت» کشورهای اسلامی در مقابل فتنه‌گری‌های دشمن را به مسلمانان یادآور شد و همچنین با نام‌گذاری آخرین جمعه ماه رمضان به‌عنوان «روز قدس» حمایت از قبله اول مسلمانان را به حاکمان و مردم مسلمان یادآور شدند و اهمیت راهبُردی «وحدت» را در توسعه و پیشرفت جهان اسلام به آنها گوشزد کردند که امروزه کنفرانس وحدت کشورهای اسلامی از برکات این وحدت آفرینی و الگویی است که امام خمینی (ره) ارائه کرد.
«وحدت» وظیفه شرعی آحاد ملت است
وحدت در اندیشه امام خمینی (ره) آن‌چنان پر رنگ بود که امام خمینی در حمایت از قدس به مسلمان و کشورهای اسلامی گوشزد کردند که هر کدام از مسلمانان و کشورهای اسلامی اگر یک سطل آب و کبریت در اسرائیل بیندازند و بریزند اسرائیل و شیطان بزرگ آمریکا نابود می‌شوند و این مسئله بیانگر اهمیت «وحدت» در اقتدار کشورهای اسلامی و توسعه آنها است؛ چرا که کشورهای اروپایی و آمریکایی هم در قالب همین تفکر «وحدت» اتحادیه اروپا و کشور فدرال ایالت متحده توانستند بر تمام دنیا سیطره پیدا کرده و تمام دنیا را استثمار کنند و کشورهای اسلامی هم با وحدت مشابه اتحادیه اروپا می‌توانند قدرت خود را در دنیا گسترش دهند.
افغانستان و وضعیت آشفته آن نتیجه بی‌توجهی به راهبرد وحدت است
وحدت نه‌تنها رمز موفقیت انقلاب اسلامی و علت ترس دشمنان از این انقلاب و اقتدار روزافزون آن است؛ بلکه وحدت آن‌چنان مهم است که اگر نباشد نه‌تنها عصر امت امامت بلکه تفکر دولت و ملت مادی برگرفته از اندیشه‌های لیبرالی هم شکل نخواهد گرفت؛ همان گونه که در همسایگی ایران به‌عنوان مقتدرترین و توسعه‌یافته‌ترین حکومت در منطقه غرب آسیا کشور افغانستان قرار دارد که به دلیل وجود قومیت‌های مختلف در این کشور و عدم وحدت آنها هنوز بعد از گذشت بیش از ۶۰ سال در این کشور یک دولت و ملت قدرتمند و یکپارچه شکل نگرفته و این کشور به‌صورت مداوم در آتش اختلافات قومی و قبیله و مذهبی سوخته و مردم آن هرگز روی آسایش و پیشرفت را به خود ندیده‌اند؛ بنابراین وحدت کلیدی‌ترین واژه در ادبیات سیاسی عرفانی است که از یک سو نشان‌دهنده رابطه خالق و مخلوق در مراتب وجود است و از سوی دیگر در ادبیات سیاسی اگر وحدت نباشد نه‌تنها عصر امت و امامت بلکه عصر دولت ملت‌های مادی تفکر لیبرالی هم شکل نخواهد گرفت؛ همان گونه که در افغانستان به این شکل است.
