پایگاه خبری آستان مقدس حضرت معصومه علیهاالسلام: بعد از هزار سال بااینکه رسول حق صلیالله و علیه و اله را ندیده و صدای دلانگیز و مهرآمیز ایشان را نشنیدهایم اما خیلیهایمان چنان به دین او دلبستهایم و با حضرتش پیمان محکم بستهایم که هیچ حادثهای دل دریاییمان را طوفانی نمیکند. و چنان مهرش را به دل خویش نشاندهایم که گویی چهره تابناک رسول مهر را در آینه دلمان هرروز و هرلحظه با چشم دل مینگریم و آن عبارت ایشان را که فرمود: «نجوای لا اله الا الله بگوئید تا رستگار شوید» با گوش جان میشنویم.
این محبت الهی آنجا اوج میگیرد که به یاد زینت دوش نبی میافتیم… آن حسینی که پیامبر فرمود از « حسین از من است و من از حسین…» و این عشق از ما فداکارانی ساخته که در حسرت و اندوه حضور نداشتن در حماسه او چون شمع میسوزیم و مداوم «یالیتنا کنا معک» میگوییم. هر بار با شنیدن نام ارباب بی کفنمان حسین علیهالسلام اشک حزن و عاشقی در چشمانمان نقش میبندد تا اعتقاد راسخمان بر حضرت قتیل العبرات اثبات شود که از داغ او فریاد و فغان دل حزینمان از فرش به عرش رسد…
آری ما مردمانی هستیم که علیالدوام زمزمه داریم باخدایمان که: ای پروردگار حسین مولای عشق و ایثار ایکاش بودم کربلا… میشد سرم از تن جدا… میرفت روی نیزهها…
ایکاش ما نیز در کرب و بلا حسین، عزیز حضرت فاطمه سلامالله علیها را یار و یاور بودیم؛ اما افسوس و صد افسوس که ما در دیروز کربلا نبودیم تا رسم وفا و پیمان را به سستپیمانان بیاراده دنیاپرست کوفی بیاموزیم و این جراحتی سخت بر دل داغدارمان است.
آری داغی است بس بزرگ بر روح و جان دلمان
…و تنها مرهم این زخم دیرینه و دوای این درد، اعتقاد به «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» باید حماسه عاشورا را امروز با چشم دل دید و با گوش جان شنیدن ندای حقطلبی مولا را که هنوز فریاد «هل من ناصر ینصرنی» او بلند است آری باید غربت دیروز خون خدا را با غربت امروز یوسف زهرا سلامالله علیها گره زد و اینک و از همین لحظه لبیک گوی ندای مظلومانهاش گردیم. آن غائب همیشه حاضر حسین امروز است، باید به خودمان ثابت کنیم که ما اهل کوفه نیستیم… مگر دشمنان امام زمان امروز دشمنی نمیکنند؟ پس چرا ما جانفشانی نکنیم؟!
چرا نمیخواهیم بفهمیم؟! امام ما در پس پرده غیبت به خاطر کمی عدد ما در یاریرساندنش است که تنها و غریب است.
…و امروز ما اینگونه ایم که در صراط مستقیم الهی خویش رهتوشه امان ایمان به پروردگار حسین علیهالسلام و منتقم ثارالله و تمسک به ریسمان محکم الهی که همانا عمل به قرآن و محبت و عشق به رسول حق و اهلبیت مطهر ایشان هست ثابتقدم گام برمیداریم و امید آن داریم که رهتوشه حیات طیبه را خالقمان ارزانیمان فرماید. آن حیات طیبهای که بارها در زیارت ملکوتی عاشورا با تکرار جمله دلنشین و آرامبخش «اللهم جعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد صلیالله و علیه و آله» را ملتمسانه از پروردگارمان تقاضا نمودیم.
پس با امید به آن روز و آن لحظه مردانه بر سر پیمان خویش میمانیم و بادلی داغدار و عزادار از مصیبتی که بر خون خدا در نینوا رفت وضوی عشق میسازیم و بر سجاده نیازمان مینشینیم و نجوای دلهایمان اللهم عجل لولیک الفرج است.
آری داغدار و نگران چشمانتظار منتقم خون خدا میمانیم و بر این چشمانتظاری نمینشینیم، که ایستاده و از هیچ تلاشی فروگذار نمیکنیم. خانه دل را برای قدوم مبارک حضرتش از آلودگی پاک نموده و هرلحظه با رفتار خویش لبیک گوی ندای «هل من معین» حضرت خواهیم بود.
به امید روزی که شعار جهانیان یالثارات الحسین علیهالسلام باشد!
صدای «هل من معین» میآید…
پایان پیام/ ۹۶۱۱۱
۲۲ مهر ۱۳۹۶
کد خبر: ۱۴۵۷۸
لینک صفحه کپی شد